Annelijn Swartjes, derdejaarsstudente Lerarenopleiding Nederlands

In de ruim twee maanden van mijn verblijf in Suriname ben ik veel te weten gekomen over onder andere de geschiedenis en de cultuur van het land. Hetgeen dat ik heb geleerd, komt hoofdzakelijk door mijn stage. Daarnaast maak ik ook veel trips naar het binnenland, waardoor ik ook erg veel over het land leer. Ik kan vooropstellen dat Suriname een compleet ander land is dan Nederland. Eén van de verschillen die me erg opvalt, is de manier waarop er met kinderen wordt omgegaan en hoe ze worden opgevoed.

Precies om deze reden heeft de Nederlandse Surinamer Roué Verveer onlangs het boek ‘Waarom? Daarom! Opvoeden op zijn Surinaams’ uitgebracht. In dit boek omschrijft hij op een humoristische manier het verschil tussen de Nederlandse ‘wil je broccoli of spinazie’-ouders en de Surinaamse ‘je doet wat je zegt’-ouders.

Als ik puur aan de hand van mijn eigen waarneming de opvoeding in Nederland vergelijk met de opvoeding die in Suriname wordt gehanteerd, kan ik me vinden in de vergelijking van Roué Verveer. Surinaamse ouders (en leerkrachten) zijn in hun boodschap naar een kind kort, maar krachtig. En als ze niet doen wat er wordt gezegd, wordt er vrijwel meteen hard geschreeuwd en in sommige gevallen ook geslagen. Kinderen in Suriname zouden het niet in hun hoofd halen om hier tegenin te gaan.
In Nederland wordt een boodschap eerder lieflijk en uitgebreid gebracht. Ook wordt het kind in veel gevallen betrokken bij wat de volwassenen te zeggen heeft door bijvoorbeeld te vragen wat hij zelf van het zojuist getoonde gedrag vindt. Het kind mag voor zichzelf opkomen en zijn eigen mening tonen.

Wanneer ik inzoom op het verschil in gedrag van de jongeren in een schoolse omgeving, valt het mij vooral op dat leerlingen in Suriname over het algemeen meer respect hebben voor een docent. Natuurlijk zoeken ook de leerlingen in Suriname hun grens op, maar dit is in de meeste gevallen minder ‘heftig’ dan hoe Nederlandse jongeren dit kunnen doen. In Nederland zijn er docenten die worden weggepest of met pijn in hun buik naar het werk gaan. Iets wat ik in Suriname veel minder snel zie gebeuren.

Dat er een duidelijk verschil merkbaar is tussen het gedrag van Surinaamse en Nederlandse leerlingen heeft logischerwijs niet alleen te maken met het verschil in de opvoeding. Opvoeding heeft te maken met de normen en waarden in een land en normen en waarden in een land hebben te maken met cultuur. En dat is precies waar naar mijn idee het verschil zit: in Suriname heerst er nog meer een cultuur waarbij zowel de ouder als de docent boven het kind staat, terwijl dit in Nederland steeds meer hand in hand gaat.