Niene Meeuwsen, 3e-jaars student Lerarenopleiding Aardrijkskunde.

Ik ben Niene, 21 jaar en woonachtig in het mooie Nijmegen. In 2017 ben ik begonnen met de lerarenopleiding Aardrijkskunde en in februari van dit jaar begon ik aan mijn minor.

Het is 5 februari half 12 ’s ochtends. Het is de eerste echte bijeenkomst van de Vluchtelingen minor. Zoals we hadden afgesproken, in de pub, onder het genot van een koffie. Samen met onze begeleiders en onze groep van 6 studenten starten we de minor op, niet wetende dat deze nog geen anderhalve maand later volledig zou veranderen.

Laat ik eerst eens even uitleggen wat de Vluchtelingen minor inhoudt. De vluchtelingen minor is een onderdeel van de minor Onderwijs binnen Internationaal perspectief. Veel studenten van het ILS kiezen deze laatste minor omdat je dan met onderwijs bezig gaat in het buitenland. Binnen de vluchtelingen minor ben je niet verplicht om naar het buitenland te gaan en ligt de focus op vluchtelingen of migranten in Nederland. Bij deze minor ben je volledig vrij om je tijd in te vullen. Hoeveel vrijwilligerswerk je doet. Hoeveel tijd je besteed aan je onderzoek. Of je naar het buitenland wilt of niet. Het enige waar je aan ‘vast’ zit zijn de 8 verplichte dagen stage op een ISK. ISK staat voor Internationale Schakel Klas. Dit soort scholen bereiden leerlingen met een migratie achtergrond voor op het reguliere onderwijs op een middelbare school.

In de eerste anderhalve maand ben ik veel bezig geweest met vrijwilligers werk. In Nijmegen zijn er veel verschillende instanties die zich bezighouden met vluchtelingen en asielzoekers. Je kan hierbij denken aan huiskamers waar mensen samen kunnen komen, organisaties die activiteiten voor jongeren organiseren en instanties die vluchtelingen op zorggebied ondersteunen. Helaas gingen de plekken waar ik vrijwilligerswerk deed allemaal dicht door Covid-19.

In de daaropvolgende maanden ben ik veel bezig geweest met opdrachten voor de minor en het zoveel mogelijk invullen van mijn tijd met andere activiteiten dan die ik eerst gepland had staan. Onze begeleiders besloten om de minor ‘breder’ te maken. In plaats van activiteiten te ondernemen die specifiek met vluchtelingen te maken hadden mochten we nu allerlei maatschappelijke dingen doen. Boodschappen doen voor oudere mensen, helpen bij de voedselbank of bijles geven vielen hier allemaal onder. Ook heb ik veel schoonmaakwerk kunnen doen doordat dit een vitaal beroep is. Hierdoor konden we wel meer uren maken.

Ondanks de omstandigheden vond ik deze minor uitdagend omdat je heel veel dingen zelf moet regelen. Er wordt veel zelfstandigheid qua opdrachten van je verwacht en dit maakte het voor mij soms lastig. De doelgroep waar ik mee heb gewerkt vond ik ontzettend leuk een waardevol om mee samen te werken. Het is jammer dat door de omstandigheden onze minor zo erg veranderde en aangepast moest worden, maar ik kijk er wel met een goed gevoel op terug.

Internationale Vrouwendag, gezellignijmegen.nl