Fruzan Omar, vierdejaarsstudent Lerarenopleiding Engels.

Met toeval ben ik in Hanoi terecht gekomen. Het begon allemaal vorig jaar. Ik zou mijn minor gaan doen in ‘the land down under’, Australië! Ik was ontzettend blij toen ik was aangenomen voor de universiteit van Melbourne, maar naar mate het steeds dichterbij kwam werd ik nerveuzer. Ik had super hard gewerkt en écht proberen te sparen. Ik moest een belangrijke keuze maken; ging ik het avontuur aan met te weinig geld of ging ik voor de verstandige keuze en deed ik het niet…

Mijn hart was gebroken, want de realiteit was dat ik maar beter niet kon gaan en dus studievertraging zou oplopen. Niet wetende wat ik moest doen met alle tijd, besloot ik toch de wijde wereld in te gaan. Omdat ik het allemaal best spannend vond, heb ik een bedrijf ingeschakeld dat mij kon begeleiden met het vinden van een project in het buitenland. Zo kwam ik terecht in Hai Phong, Vietnam (één van de saaiste, ranzigste steden van Vietnam kwam ik later achter). De vier dagen voordat ik in Hai Phong werd verwacht, besloot ik in Hanoi door te brengen. Gelijk was ik verkocht, wat een betoverende stad. Ik ben nog nooit een stad tegen gekomen die zó mooi en tegelijkertijd zó smerig is.
Na twee weken in Hai Phong heb ik ontslag genomen en ben ik terug gegaan naar Hanoi. Zonder baan, zonder geld en zonder plan. Gelukkig is ie-de-reen in Vietnam Engels docent, dus via mensen die ik in het hostel ontmoette kwam ik erachter dat Facebook the place to be is! Daar vind je alle banen, huizen en handige fora om vragen te stellen.
Vanaf dat moment was ik een echte Hanoise! Op mijn scootertje ging ik van school naar school om daar Engelse les te geven. Je rooster stel je zelf samen, want jij bepaalt welke uren je aanneemt. Ik woonde in een super leuk huis met nog 8 andere expats. Ik vond het fijn om wat meer tussen de locals te zijn, maar je zou bijvoorbeeld ook in Tay Ho kunnen gaan wonen, de expatwijk, en dan heb je meer Westerse om je heen.

Toen dit jaar de minorperiode aanbrak twijfelde ik geen moment, ik MOEST terug naar Hanoi. Eenmaal daar aangekomen, heb ik gelijk een motor gekocht en mijn banen geregeld. Doordeweeks werkte ik van ongeveer 2 uur ’s middags tot 9 uur ’s avonds. En in het weekend ging ik met de motor naar het strand of de bergen. Het voordeel aan in Hanoi wonen is dat je het stadsleven om je heen hebt, maar binnen twee uur midden in de natuur staat.

Het allerleukste vond ik het lesgeven, wat heb ik veel vette dingen kunnen doen. Het afgelopen jaar, ook wel Vietnam 2.0 genoemd, was ik bekend met de stad en wist ik welke banen leuk waren en welke minder. Ik heb met allerlei soorten kinderen en klassen mogen werken. Denk aan baby’s, peuters, kleuters, klassen van 70 leerlingen, privé klassen, Montessori scholen, talencentra, noem het maar op.Ik kan wonen het wonen in Vietnam aan iedereen aanraden, het land heeft zoveel te bieden! Vooral voor Engels docenten is het nu erg aantrekkelijk om daar te wonen. Je verdient veel in vergelijking met de kosten van het wonen. In het afgelopen half jaar heb ik niet hoeven schoonmaken, (schoenen) poetsen of koken. Lijkt Vietnam je niks, maar ben je wel geïnteresseerd in Azië? Kijk dan ook zeker eens naar Korea of China.

En nu? Nu ben ik gemotiveerder dan ooit om mijn studie af te ronden, want ik heb gezien wat voor gave dingen je kunt doen met dit diploma. Na de zomer begin ik aan mijn LIO en als dat klaar is, dan ga ik weer op pad! Ben ik even blij dat ik toch niet voor docent Nederlands ben gegaan…