Door Veroniek Simons,
docent drama ILS

Diep in de nacht van 22 maart 2015 kwamen we veilig aan op Schiphol. Een eigen bus bracht ons terug naar het oosten van het land, het gewone openbaar vervoer was al klaar.

Sommige ouders haalden studenten op, sommige collega’s stapten eerder uit. De groep reizigers uit Marokko viel weer langzaam uit elkaar. Ieder ging zijn weg na een onvergetelijke week. Alle hoofden vol met indrukken.

In acht dagen samen reizen deden we vele ervaringen samen op. We hadden het samen ijskoud boven in de bergen toen de hagel op ons neerkwam, we zaten samen in de zon als deze even wilde schijnen. We aten tajine, reden in busjes door prachtig en ruw landschap en bezochten scholen.

We dachten, observeerden en spraken over onderwijs. Daar lag onze uitdaging en verbondenheid. Het bleef puzzelen, hoe kan het onderwijs hier beter, anders? Wat is hier nodig? Wat kunnen wij hier in deze omstandigheden eigenlijk betekenen. Brengen we iets waardevols en wat leren we hier? Met alle indrukken stapten we busjes in en uit, bezochten we de conferentie en gaven we zelf workshops.

Ondertussen leenden we kleren van elkaar om het warm te houden en kochten we snel wat bij op de markt. Op de heenreis dachten we aan een warm land, bij terugkomst kenden we de warmte van gastvrijheid. Het grillige klimaat in de maand maart zorgde voor een extra uitdaging.

De gesprekken en ontmoetingen, ook met de studenten en collega’s van onze faculteit met wie je zomaar op reis bent gaven energie. Een bijzondere ervaring, educatie is een missie, een prachtig raakvlak.