Kim Bronneberg, 3e-jaars student Leraar Biologie.

Op 31 januari 2020 vertrok ik naar Suriname om de minor internationalisering te volgen. Mijn buitenlandse minor in Suriname kwam helaas vervroegd tot een einde. Wat 4,5 maand had moeten zijn, is helaas maar bij 7 weken gebleven.

Nadat de onrust rondom het coronavirus in Nederland al een aantal weken bezig was, moest ook Suriname eraan geloven. Al met al ben ik blij dat ik dit avontuur ben aangegaan. Het avontuur duurde iets minder lang dan gepland, maar ik heb enorm veel meegemaakt. De mensen, de cultuur, de natuur, het overheerlijke eten en de diversiteit aan schoolsystemen en dat alles in 7 onvergetelijke weken. Ik verheug me erop om een keer terug te keren en nog veel meer van dit prachtige land te ontdekken.

De mensen en de cultuur

Suriname heeft een hele diverse bevolkingsgroep. De grootste bevolkingsgroepen zijn; Javanen, Hindoestanen, Chinezen, Boeroe’s, Creolen en de Boslandcreolen. Alle culturen leven hier in harmonie samen. Dit maakt Suriname erg bijzonder. In Suriname worden meer dan twintig talen gesproken, maar de officiële voertaal is Nederlands. Nederlands wordt gesproken in alle overheidsgebouwen en dus ook in scholen. Erg fijn als je naar een mooi land wilt gaan zonder taalbarrière. Naast het Nederlands wordt er veel gebruik gemaakt van Sranantongo, ook wel bekend als slaventaal. Sranantongo is een Creoolse taal die gebaseerd is op het Engels en Nederlands, maar er zijn ook invloeden vanuit het Portugees, Spaans en Afrikaanse talen te vinden. Hierdoor kon ik als Nederlander enkele woorden wel verstaan maar bij lange na niet alles.

Het eten in Suriname is een grote aanrader. In Suriname heb je eigenlijk niet echt één soort keuken. Dit komt door de diverse bevolkingsgroepen. In Suriname heb je  de Javaanse, Chinese, Hindoestaanse, Nederlandse en de Creoolse keuken. Ik ben geen moeilijke eter, maar er zit dus voor iedereen wel wat bij.

De inwoners in Suriname zijn heel erg vriendelijk en staan bekend om hun gastvrijheid. Ook hier heb ik kennis mee mogen maken. Zo werd ik uitgenodigd door een collega docent om samen met zeven anderen bij haar te komen eten en basketballen in het weekend. Dit was een van mijn leukste ervaringen in Suriname. Mensen uit heel de buurt kwamen samen om met ons te eten en te basketballen. Voor de gastvrijheid van deze collega docent ben ik haar nog steeds erg dankbaar. Nu terug in Nederland, heb ik nog steeds wekelijks contact met haar over de gang van zaken omtrent het coronavirus of gewoon om even bij te kletsen.

dubbel en dwars waard

Mijn stage in Suriname was maar van korte duur, maar ik heb enorm veel meegemaakt. Als ik het allemaal nog eens mocht doen, zou ik het zeker weer doen. Tegen iedereen die nog twijfelt zou ik zeggen: twijfel niet! Het is het allemaal dubbel en dwars waard.