Robin Lendering, derdejaarsstudent Leraar Aardrijkskunde

Bij de vraag of het normaal is dat leerlingen slapen tijdens de les wordt er geantwoord: “Dat moeten ze toch zelf weten.’’ Tijdens observaties is me direct opgevallen dat leraren gewoon lesgeven terwijl een aantal leerlingen slapen of met elkaar zitten te kletsen. De keuze om te luisteren naar de uitleg wordt dus bij de leerlingen neergelegd.

Ik ben Robin Lendering, derdejaarsstudent lerarenopleiding Aardrijkskunde. Momenteel loop ik stage op een Muloschool in Paramaribo, Suriname. Dat het lesgeven hier een tikkeltje anders is dan in Nederland is nog zacht uitgedrukt. In het dagboekje wat ik bijhoudt op stage beschrijf ik hoe ik mij als leraar ontwikkel. Ik merk dat ik me als leraar ga aanpassen aan het Surinaamse onderwijs.

Vaak ligt de meerderheid van de leerlingen te slapen of tuurt ongemotiveerd voor zich uit. In het begin van mijn stage had ik de motivatie om alle leerlingen bij de les te betrekken, maar naarmate de weken verstreken werd het steeds minder. Als al je collega’s zelf ook ongemotiveerd voor zich uit staren, hoe blijf je dan zelf gemotiveerd?

“Als de leerlingen geen les willen, moet je ze echt niet dwingen.’’ Dat betekent dus dat mijn begeleider vaker met iets anders bezig is dan met lesgeven. Liggen leerlingen te slapen? “Laat ze lekker liggen.’’ Leerlingen zijn niet gewend om door de leraren uit hun slaap te worden gehaald en betrokken te worden bij de les. Dat deed ik natuurlijk wel in mijn eerste lessen, maar dat vond mijn begeleider raar en werd dan ook sterk afgeraden. Daarmee begon de aanpassing op het Surinaamse onderwijs, want het gaat natuurlijk tegen mijn principes in.

De pedagogische competentie wordt hier niet zo nauw genomen. Leerlingen worden doorgaans niet op hun gedrag geattendeerd dus echt stilte in de les is er niet. Natuurlijk wilde ik wel stilte in mijn les tijdens de uitleg, maar dat duurde vrij lang. Nu doe ik dat niet meer, want leerlingen moeten tenslotte zelf weten of ze luisteren zeggen de leraren. Ook dit is een voorbeeld van de aanpassing die ik heb gedaan op mijn stageschool.

Op mijn stageschool is het zo dat de lokalen aan één zijde geen muur hebben. Naast die zijde zit de gang waar vaak leerlingen doorheen lopen. De leerlingen in de klas zijn dus heel snel afgeleid doordat er mensen in de gang lopen die hun aandacht trekt. Een vereiste bij het geven van een les is dus veel interactie gebruiken. De leerlingen raken dan minder snel afgeleid. In Nederland gebruik ik ook interactie in mijn lessen, maar hier doe ik het nog meer om de aandacht van de leerlingen niet te verliezen.

Een zeer positief punt aan het Surinaamse onderwijs vind ik de relatie tussen leraar en leerling. Ik heb namelijk gemerkt dat leerlingen veel respect hebben voor de leraar. Dat bedoel ik in de zin dat de leerlingen alles doen wat de leraar vraagt. Toen ik de eerste keer meeliep met mijn begeleider werd er een stoel voor me gehaald en werd mijn tas van het ene naar het andere lokaal gebracht door leerlingen. Daar kunnen de leerlingen in Nederland nog wat van leren!