Fabrice, student Leraar Geschiedenis.

Het koude wisselvallige weer, het geluid van de zee en de meeuwen. Maar vooral het missen van de openheid en vriendelijkheid van de Engelsen op straat en in de pubs. Ik heb genoten van de tijd die ik in Brighton heb mogen doorbrengen. In de maand januari ben ik aangekomen met twee van mijn huisgenoten in het appartement in Hove, het wat luxere deel/dorp van Brighton waardoor het officieel Brighton and Hove heet. Doordat we verkeerde data hadden doorgekregen over de start van semester 2 op de universiteit waren wij er een maand te vroeg. De perfecte tijd om de stad te verkennen en tripjes te plannen, zo zijn we weekje naar Londen geweest.

Ik heb veel van Engeland mogen en kunnen zien met de hulp van de universiteit. Zo ben ik meegegaan op een studiereis voor Amerikaanse studenten, waar wij voor uitgenodigd waren door de organiserende docent. Dit bracht me naar Beachy Head, kennelijk de suicide capital in Engeland, hadden we lunch in een uit de middeleeuwen stammende pub en zijn we naar Battle Abbey gegaan. Naast deze reis had ik plannen staan om Edinburgh, Dover en the Isle of Wight te bezoeken. Helaas konden deze plannen niet doorgaan maar gelukkig had ik de reis naar Londen al achter de rug.

De eerste maanden gingen zonder zorgen, waardoor ik wat vrienden heb gemaakt en mensen van andere nationaliteiten heb leren kennen die ook voor een semester in Brighton gingen studeren. Maar toch sloeg het toe, ik kreeg bericht van een vriend die ik daar had gemaakt dat corona was geconstateerd in Brighton. Hoewel de paniek bij mij niet binnenkwam, werd het door het Britse parlement alsnog niet gevaarlijk gezien. Al snel ging het de verkeerde kant uit en steeds meer mensen werden opgenomen in ziekenhuizen in Europa.

Hoewel Engeland een trage reactie had op de verspreiding van het virus zagen we Europese landen hun grenzen sluiten en reisverboden uitgeven. Dit heeft mij doen denken over de mogelijke scenario’s nu ik in een ‘vreemd’ land zit. In overleg met de Universiteit van Brighton heb ik besloten om terug naar huis te reizen. Ik was met de trein gekomen maar doordat deze niet meer reed, koos ik ervoor om maar via London Gatwick Airport terug te vliegen op Amsterdam.

Eenmaal terug had ik de eerste lessen van de universiteit via Microsoft Teams. Een aparte ervaring maar vooral ook wel een grappige en leerzame ervaring, vooral om de docenten te zien omgaan met het online lesgeven. Nu hadden we geluk dat de vakantie, die drie weken duurde, eraan kwam en dat de docenten in die tijd gingen kijken hoe alles precies werkt. Ik volg nu al een aantal weken de lessen digitaal, maar ik mis toch het gevoel van het in Engeland zijn. Zodra de wereld weer hersteld is van de pandemie ga ik zeker terug om weer te genieten van Brighton, het opzoeken van vrienden en de reizen doen die ik nog wilde doen. Dit avontuur is voor mij nog niet over.