Jurian is tweedejaars student Academische Pabo

De vakantie
Acht landen, 5.100 kilometer, vier weken, één fordje fiësta en de vakantie van mijn leven (tot nu toe). Hoewel mijn klasgenootje me al waarschuwde dat jongetjes te veel in getallen denken, wil ik op deze manier toch even een korte samenvatting geven van mijn vakantie. Niet alleen omdat een road-trip een geweldige manier is om je vakantie door te brengen, ook omdat ik steeds meer zin krijg in de volgende vakantie. Want laten we eerlijk wezen; de lessen zijn weer begonnen, het eerste huiswerk is weer opgegeven, de boeken zijn al weer vervloekt en de eerste ‘gedachten van wanhoop’ dwarrelen al rond in de kantine.Vroeg opstaan, volle treinen, regen en wind, heuvel op fietsen, koude of juist muffe klaslokalen, roosters die maar niet online komen te staan en docenten die met een stalen gezicht staan te verkondigen dat we ‘toch echt weer aan de slag moeten’.

Laat me eerst één ding duidelijk maken: Ik heb een hele leuke opleiding! Ik heb een gezellige klas, enthousiaste docenten, een niet te druk rooster en meestal ook interessante lesstof en leerstof. Daarnaast lijkt me mijn uiteindelijke baan (academisch leerkracht) geweldig. Maar toch vond ik die vakantie ook wel prettig. Misschien kan ik veel beter een chronisch vakantievierder worden, leven van mijn uitkering, beetje zonnen, beetje barbecueën.

Even kijken wat ik aan mijn vakantie en wat ik aan mijn opleiding heb te danken: tijd voor een tussenstand.

De tussenstand
1. Voordat ik weg reed werd ik gewaarschuwd: ‘Nou, Jurian, jij zult iedereen wel gaan missen als je zo lang weg bent’… Ik wil niemand kwetsen en ik geef heel veel om al mijn ‘sociale contacten’, maar om nou te zeggen dat ik terug ben gekomen vanwege al mijn vrienden en vriendinnen… Trouwens, dat probleem is zo opgelost als ik een smartphone koop. Beetje whatsapp, beetje facebook, keertje bellen en ik hoef ze niet eens te missen (geweldig die technologie). Daarnaast heb ik nu al twee weekendjes weg moeten afzeggen omdat die net voor mijn tentamenweek vallen, dus mijn opleiding houdt me ook al weg van vrienden. Kortom: 1-0 voor de vakantie.

2. Mijn opleiding gaat nu vast ook een puntje scoren. Immers voor je het weet sta ik me, zwaar depressief, uit te schrijven. Dat wil ik niet, want op mijn stage heb ik gemerkt dat ik werken met kinderen enorm leuk vind. Het is afwisselend, uitdagend, inspirerend en de toenemende werkdruk zullen we maar even een uitdaging noemen. Je mag een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling en opvoeding van een kind. Wat is er geweldiger dan dat? Aan de andere kant, heb ik dit jaar nee moeten zeggen tegen het coachen van één van de jeugdteams. Tijdens de vakantie heb ik mee kunnen helpen bij de jeugdvakantieweek, het animatie team op diverse campings en er zijn vast nog wel andere plekken waar ik met kinderen kan werken. Maar dan zonder de verslagen en opdrachten. Ojee: 2-0 voor de vakantie.

3. Plannen van de route, slaapplek, eten en vermaak ging op de vakantie wel. Plannen van huiswerk, opdrachten, lessen en projecten lukt hier nog steeds niet: 3-0.

4. Statusgevoelig ben ik als jongen natuurlijk ook een beetje, maar ik heb heel veel meer reacties gehad op het filmpje van mijn bungee-jump dan op het filmpje van de eerste les Nederlands die ik gaf: 4-0.

5. Ik werk beter met een kaart (en soms een TomTom) dan met han-sis of scholar: 5-0.

6. Hoewel de soep van de pabo heerlijk is, heb ik in Italië de lekkerste pizza ooit op: 6-0.

De uitslag
Okee, ik ben om. Het blijkt uit alles dat vakantie houden veel beter is. Natuurlijk heeft de ALPO zijn voordelen, maar ze wegen simpelweg niet op tegen de voordelen van de vakantie. Zon, zee en zand, ik kom er aan!

Waar kan ik me ergens uitschrijven??

Website Academische Pabo