Turkse scholen in Izmir

IMG_20160426_115152

 

 

 

 

 

 

Vera Franssen, tweedejaarsstudent HAN Pabo

Zondag 1 mei 2016

Mijn naam is Vera Franssen en ik zit in het tweede jaar van de HAN Pabo in Nijmegen. Toen ik een mail kreeg over de Turkijereis heb ik me meteen ingeschreven. Daar heb ik totaal geen spijt van. Ik ben nog nooit eerder naar Turkije geweest, behalve een keer vanuit Kos één dagje naar Bodrum. Het leek me daarom erg interessant om het land, de mensen, de cultuur en ook de scholen/de schoolsystemen te leren kennen.

We zijn al bij veel verschillende scholen te gast geweest; een privéschool (basisschool), een staatsschool (basisschool), een kleuterschool, een universiteit en speciaal onderwijs. Over een aantal van deze scholen zal ik wat vertellen. Op elke school kregen we de gelegenheid om veel vragen te stellen over de school. Ik heb veel verschillen gezien tussen het onderwijs in Turkije en in Nederland. Ik heb gemerkt dat geld een grote rol speelt. Op het moment dat je als ouders veel geld hebt, kan je kind naar een ‘betere’ school, bijvoorbeeld een privéschool. Deze scholen zijn veel duurder dan een staatsschool.

IMG_20160426_102048Een ander verschil is dat ze op de privéschool kleinere klassen hebben, maximaal 24 leerlingen per klas. Op de staatsschool zitten meer dan 30 leerlingen in een klas. Op de privéschool zijn de klassen heel kleurrijk aangekleed met de kunstwerken die de leerlingen zelf hebben gemaakt. Ook wordt er veel aandacht besteed aan creativiteit. Er wordt veel thematisch gewerkt waarbij de leerlingen tijdens bepaalde opdrachten met meerdere vakken bezig zijn. Ik vind dat een hele goede manier van lesgeven. Hierbij hebben de leerlingen niet echt meer in de gaten dat ze met bepaalde vakken bezig zijn. Op de staatsschool ziet alles er veel minder kleurrijk uit en zitten veel leerlingen in een kleine klas met ouderwetse schoolbanken. Er wordt niet thematisch gewerkt.
Een groot verschil tussen de basisscholen in Nederland en in Turkije is dat de leerlingen op de basisschool in Turkije verschillende vakdocenten hebben. Per vak krijgen ze les van een andere leraar. Ik vind dat daar voor- en nadelen aan vast zitten. Vanwege de vakdocenten krijgen de leerlingen bij elk vak op een hoog niveau les. De docenten zijn erg gespecialiseerd in hun vak en ze zijn er ook in geïnteresseerd waardoor de lessen meestal leuk zijn voor de leerlingen. De docenten proberen hun interesse namelijk over te brengen op de leerlingen. Als een docent in Nederland bijvoorbeeld niet zo veel van aardrijkskunde houdt, zal hij/zij daar meestal minder aandacht aan besteden. Dat is negatief voor de leerlingen. Een nadeel aan vakdocenten vind ik dat je dan minder aandacht kunt besteden aan de groepsvorming van de leerlingen. Dat vind ik, zeker voor leerlingen op de basisschool, erg belangrijk.

Tijdens het bezoek aan de kleuterschool kwam ik erachter dat onderwijs op een kleuterschool voor heel veel kinderen in Turkije niet mogelijk is. Veel ouders kunnen het niet betalen en er is lang niet genoeg plek voor alle leerlingen. De leeftijd van de leerlingen op zo’ n school is 4-6 jaar. Op een kleuterschool mogen de leerlingen nog niet leren lezen en schrijven, omdat het verschil tussen leerlingen die er wel en niet op hebben gezeten, anders te groot is als ze naar de basisschool gaan. Op een kleuterschool wordt op een hele speelse manier lesgegeven aan de kinderen. Ze zingen veel, ze doen buiten bewegingsspellen/oefeningen en besteden veel aandacht aan ecologie. Omdat veel leerlingen thuis geen tuin hebben, vinden ze het belangrijk dat de leerlingen wel leren hoe planten groeien en zich ontwikkelen. Bijvoorbeeld dat een tomaat eerst groen is en later rood wordt. Ze hadden in de klas een bakje met larven staan. Deze larven zullen cocons worden en zich vervolgens ontpoppen tot vlinders. Op deze manier kunnen de leerlingen deze ontwikkelingen in het echt waarnemen. Dat vind ik een erg zinvolle en leerzame manier van lesgeven en wil ik later zelf ook graag in mijn lessen integreren.

Kortom, ik heb erg veel gezien en geleerd van de afgelopen dagen. We zitten nu in de bus op weg naar Mugla. Ik ben heel erg benieuwd wat we daar allemaal gaan leren en meemaken. Ik heb er heel erg veel zin in!