Floortje Elemans, derdejaars ALPO-student

Tijdens het schrijven van deze blog is iedereen inmiddels weer fijn thuis, na een geweldige reis. Ik denk dat ik voor de hele groep kan spreken, als ik zeg dat we een fantastische reis hebben gehad. Waar we tijdens de voorbereidingsbijeenkomsten allemaal kleine groepjes vormden, was dit tijdens de reis snel verdwenen. Het was geweldig om te zien en mee te maken hoe snel we één grote, gezellige groep zijn geworden. Met deze groep hebben we in de tien dagen dat we in Turkije waren, van alles meegemaakt.

Scholenbezoek

Zo hebben we vijf scholen bezocht, van kleuterschool tot high school. Persoonlijk vond ik de school voor Special Needs erg interessant. Ook het verschil tussen de staatsschool en de privé-school was interessant om te zien. Waar de leerlingen op de staatsschool schoenen hebben met gaten in de zolen en alleen een betonnen speelplaats hebben, hadden de leerlingen op de privé-school de beste kleren en bevat de school een heus park waar de leerlingen hun pauzes kunnen doorbrengen.

De toerist uithangen

Naast wat scholen bezoeken, hebben we ook enkele toeristische dingen gedaan. Zo zijn we op de eerste dag naar een van de arme wijken van Izmir geweest. Al valt te betwisten of dit echt toeristisch te noemen is, aangezien een groot deel van de lokale bevolking hier nog nooit is geweest. De meest toeristische activiteit was ongetwijfeld het bezoek aan Efese. Het is heel indrukwekkend om te zien hoeveel er eigenlijk nog intact is gebleven, van een van de oudste nederzettingen ter wereld. Zelfs als geschiedenis niet je meest favoriete gebied is, blijft dit mooi om te zien en hier rond te lopen. Na een ochtend in Efese, zijn we ook nog naar Kuşadası (een badplaats) en Şirince (een heel klein dorp) geweest. 

Nieuwe vrienden

Iets wat me het meest zal bijblijven van de reis, is het contact met de buddies uit Izmir. Elke student werd gekoppeld aan een buddy, een student van de Engelse Lerarenopleiding aan de universiteit daar. Vooraf was er wel wat contact via WhatsApp of Facebook, maar het is dan toch weer even afwachten hoe het zal zijn wanneer je je buddy voor het eerst echt ontmoet. In mijn geval was het een hele gave ontmoeting. Vanaf het eerste moment wordt je meegenomen met de typisch Turkse gastvrijheid. Niets is ze te gek en ze zullen alles doen om het je naar de zin te maken. Zonder dat ze een tegenprestatie van je verwachten, het is uit den boze om ook een keer de drankjes te betalen. De dagen na de overnachting bij de buddies, is er contact gebleven en is er nog regelmatig afgesproken. Zo ook de laatste avond. Tijdens dit afscheid zijn vrijwel alle buddies gekomen om nog één keer samen te proosten op een fantastische reis en ervaringen die ik nooit zal vergeten.