Bustour door Caerleon en Newport

Toen ik in havo 5 zat en me had ingeschreven voor de lerarenopleiding Engels begon ik er al voor te vrezen: het verplichte verblijf in het buitenland. Ik was al vanaf mijn 6^de niet meer op vakantie geweest! Hoe kan ik nou helemaal in m’n eentje naar het buitenland?! Geen moeder die het eten voor me klaar heeft staan om 5 uur ’s avonds. Geen moeder die de was voor me doet… Ga ik dat overleven?

Ik zit nu alweer een maand in het buitenland, en wat gaat de tijd snel zeg! Het is echt voorbij gevlogen… Nog 3 maanden te gaan en ik zit alweer thuis. Moet je nagaan dat ik er vorig jaar, aan het eind van mijn tweede jaar, over dacht om te blijven zitten wegens onzekerheid over mijn stage. Ik ben blij dat ik het niet gedaan heb, want ik heb hier de tijd van m’n leven!

Studeren moet ook gebeuren…
Ik doe op dit moment mijn minor in het buitenland aan de University of Wales, Newport. Ik studeer hier aan de Faculteit Educatie en ik volg drie modules: ‘Bilingualism’, ‘Learning Difficulties and Disabilities’ en ‘Behaviour Management’. Ik sluit de vakken af met drie essays en twee presentaties. Vanaf 21 maart ga ik er een vak bij nemen, ‘Welsh’, waar ik geen examen voor hoef te doen: aanwezig zijn is voldoende. Ik heb elk vak één keer per week, en dinsdag is eigenlijk de enige dag dat ik niks kan plannen i.v.m. de les die om 13:00 begint. Mijn overige lessen vallen in de ochtenden. Ik heb hier dus enorm veel vrije tijd, en die benut ik zeker weten!

Hoofdgebouw Caerleon Campus

De sfeer op UWN
De University of Wales, Newport heeft drie campussen: Caerleon Campus, Alt-yr-yn Campus en City Campus. Ik zit op kamers op de Caerleon Campus, en gelukkig heb ik altijd les op deze locatie. Het is voor mij zo’n twee tot vijf minuten lopen om bij het lokaal te komen. Wat wel zeker is: de sfeer hier is heel anders dan op de HAN!

Ik weet nog, dat ik vorig jaar zei dat ik mijn tweede jaar opnieuw wou doen zodat ik heel veel kon werken om zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen. Dan zou ik in mijn derde jaar namelijk op buitenlandstage kunnen naar Amerika. Een flinke peptalk van mijn opleidingscoördinator heeft ervoor gezorgd dat ik toch ben doorgegaan naar jaar 3 (thanks Manon!) en ik heb hier absoluut geen spijt van. Het leven op de campus hier doet me af en toe zelfs aan die Amerikaanse sfeer denken! Studenten die rondlopen in hun truien met de naam van de universiteit erop, de echte ‘jocks’ die altijd in hun trainingspak van de universiteit rondlopen, het rugby team, de typische uitstraling van de jongens uit het rugby team en verkiezingen hier op de universiteit voor Students Union president. Vooral het ‘leven’ op de campus: de studenten die met een mapje over de campus lopen, op naar de les. Het ‘wonen’ op het hoofdgebouw:  veel Erasmusstudenten wonen op de tweede verdieping van het hoofdgebouw, zo ook mijn mede student uit Nederland; ik zit in één van de studentenhuisjes. Dit maakt mij op zich niet zo veel uit, ik breng alsnog genoeg tijd door op het hoofdgebouw omdat 90% van de Erasmusstudenten daar woont. De overige 10% zit er ook wel om te koken of om gewoon gezellig samen te eten. Wat ook grappig is: de gratis bus. Er is een gratis busdienst van Caerleon Campus, naar de City Campus, het treinstation en langs Alt-yr-yn. Ik heb overigens geen idee hoe je dat laatste uitspreekt, misschien kom ik daar tijdens mijn lessen Welsh achter. Deze schoolbus is in ieder geval van hetzelfde soort als die schoolbussen in de USA! Ik vind het grappig…

Een groepsfoto van een aantal studenten (o.a. mijzelf) in Clarence Bar

Eindelijk het studentenleven ervaren!
Ik ben al bijna klaar met de lerarenopleiding in Nederland; ik hoop volgend jaar aan mijn laatste jaar te beginnen. Nu vraag ik me af waarom die tijd zo snel voorbij gevlogen is. Ik heb niet eens het échte studentenleven kunnen ervaren! Ik bleef thuis wonen (achteraf ook wel een positieve zaak; anders had ik nooit genoeg geld op mijn rekening gehad voor deze buitenlandstage) en ik ging weinig uit in Nijmegen omdat ik niet altijd anderen tot last wilde zijn met overnachten. Ik woon zelf in een stadje genaamd Doesburg en het uitgaan is daar niet zo bijzonder. Vond ik op zich nooit erg, maar nu ik hier in Wales zit zonder moeder die overal achteraan zit voel ik me toch wel op mijn plek. Lekker zelf bepalen wat en hoe laat ik wil eten en niemand die om 11 uur ’s avonds roept dat ik de pc moet uitzetten; heerlijk! Nu moet ik toegeven dat ik om 11 uur ’s avonds eigenlijk nooit op mijn kamer voor mijn laptop zit, want we verzamelen ons eigenlijk altijd in de bar op de universiteit. “Je weet hopelijk wel dat het in Engeland een ‘pub’ heet, en geen ‘bar’?” stond in het sms’je van mijn vriend. Dat had hij dus mooi mis! Op de universiteit hebben we een bar, Clarence Bar, en ze draaien er keiharde muziek (niemand danst, maar we zingen wel vaak mee). Er wordt vaak van alles georganiseerd: op dinsdagavond is het pokeravond, op vrijdagavond komt er een DJ en op de zaterdagavond willen ze volgens mij karaoke gaan invoeren. Wat dat laatste betreft: het zal me benieuwen!

De schattige doorgang naar het pleintje waar mijn flat zich bevindt ^^

Nogmaals, ik hoef maximaal 5 minuten te lopen om bij het lokaal te komen. Je wil niet weten hoe blij ik daar mee ben. Dat is wel even wat anders dan om 06:30 opstaan als je om 08:45 in Nijmegen wilt zijn! Mijn lessen beginnen op z’n vroegst om 09:00. Ik kan dan zelfs om 08:45 uit mijn bed rollen en nog op tijd in de les zijn! Heerlijk!

Drie dagen na aankomst ging ook nog eens mijn laptop kapot! Ik heb toen één maand lang geen computer op mijn kamer gehad hier: geloof me, dan merk je pas hoe erg je zo’n ding nodig hebt. Vooral als je op jezelf zit en je vrienden les hebben. Het is uiteindelijk helemaal goed gekomen, want mijn stagepartner ging terug naar Nederland voor carnaval, en zo kon hij de nieuwe laptop (die mijn moeder gekocht had nadat ik geld had overgemaakt) meenemen naar Wales.

Toen mijn laptop kapot ging, ben ik er meteen mee naar de IT-ruimte gegaan. Het personeel heeft me daar ook erg goed geholpen, en het is gewoon een compleet andere sfeer dan op de HAN. Nu zeg ik dit niet om de HAN af te kraken, maar ik weet op de HAN 100% zeker dat de ICT mensen mijn naam niet kennen. De heren van de IT-ruimte hier kennen zo’n beetje elke student wel van naam. Toen ik laatst om middernacht nog in de IT-ruimte zat en één van die mannen binnen kwam om iets op te halen, bleef hij nog gezellig even kletsen om te vragen hoe het ging en wanneer ik mijn nieuwe laptop zou krijgen. Hij zei dat ik dan maar een keer langs moest komen met beide laptops zodat hij kon helpen om de bestanden over te zetten. Super nice toch?! Overigens, je hebt hier 24/7 toegang tot de computerruimte. Van 8.00 tot 19.00 uur is het personeel van IT er en kun je gewoon binnen komen. Buiten die uren heb je je studentenkaart nodig om binnen te komen; goed beveiligd!

Advies van een jonge student
Ben jij toevallig een havo 5 leerling, ben je 16/17 en denk je: ‘ik wacht wel voordat ik met die opleiding begin; die buitenlandstage: mooi niet!’, dan heb je het mooi mis. Gewoon doen! Het is een leuke ervaring, en het moet je zeker niet tegenhouden om voor de lerarenopleiding Engels te kiezen. Het had mij bijna tegengehouden, en ik heb er geen moment spijt van dat ik deze opleiding heb gekozen. Ondanks enkele tegenvallers ben ik blij dat ik hier in Wales zit. Als ik mijn tweede jaar opnieuw had gedaan (wat erg dom zou zijn geweest aangezien ik alles op één vak na gehaald had), had ik nooit voor de University of Wales gekozen, en had ik nooit zoveel mee kunnen nemen als nu: mijn stagepartner en ik zijn namelijk per auto/ferry/auto gereisd. Ik ben ook erg blij dat ik deze mensen en deze studenten heb ontmoet. Het zijn erg leuke mensen en ik heb binnen één maand al erg goede vriendschappen opgebouwd die de komende drie maanden nog veel beter gaan worden.

Overigens: hier deel één van de video van de heenreis! Have fun!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=PfBtmaa44Ko[/youtube]

Hwyl (Welsh voor ‘tot ziens’), en tot blogs!

Liefs,

Priscilla

Meer informatie over de Lerarenopleiding Engels