Marieke is eerstejaars student Academische Pabo (Pabo Arnhem)

Bij mijn moeder op school mocht ik voorlezen tijdens het voorleesontbijt.

Ik moet jullie iets bekennen: sinds een paar weken doe ik de ‘gewone pabo’. Wat ik eerst ook alweer deed? De Academische Pabo (ALPO), waarbij je twee studies doet (je doet namelijk de pabo èn je studeert Pedagogische Wetenschappen aan de universiteit).

‘Maar, Marieke, hoe kan dat nou? Je was zo enthousiast over de ALPO!’ hoor ik je nu denken. Eh… ja, dat klopt. Maar soms loopt het niet helemaal zoals je zelf zou willen.

Toch iets teveel van het goede
Een paar weken voor de kerstvakantie begon ik te merken dat het allemaal niet meer zo lekker liep. In plaats van kijken naar wat voor huiswerk ik had, keek ik naar wat ik ‘nog moest maken’. En huiswerk voor twee studies, dat is best wel veel! Toen het eenmaal vakantie was, ben ik op de bank gaan zitten, zo’n twee weken lang. Niet letterlijk natuurlijk, maar geloof me, verder dan een schoolboek in mijn handen nemen, kwam ik niet. Nou hoor ik je denken: ‘Ja, hallo, dat heeft toch iedereen? Alsof wij zin hadden om in de vakantie aan school te gaan werken!’ Eh… klopt, maar zo erg had ik het nog nooit gehad. Dit was geen kwestie meer van ‘geen zin hebben’, dit was een kwestie van ‘helemaal kapot, gebroken en gesloopt zijn’. En dat was voor mij het teken dat er iets moest veranderen.

Oke… en nu?
Gelukkig begrepen mijn mentor en de studieadviseur mij meteen. Sterker nog, er werd meteen voor gezorgd dat ik zonder al teveel problemen over kon stappen naar de gewone pabo. Ik kon gewoon in het tweede semester van het eerste jaar instromen! Zo hoefde ik niet opnieuw te beginnen in de februaristroom. Geweldig toch? Dus bij deze: ‘Heb mijn grote dank!’, zoals mijn oude geschiedenisleraar zou zeggen. (Vertaling voor de jeugdigen onder ons: ‘Super, jonguh! BAM!’)

De pabo dus…
Een paar weken geleden kwam ik dus terecht in R1D. Als een volleerd brugpieper schuifelde ik achter de rest aan. Weer opnieuw beginnen valt niet mee, maar gelukkig ben ik in een hele sociale klas terecht gekomen! Mijn klasgenoten hebben het er maar druk mee: ‘Marieke, hierheen!’ of ‘Oh, Marieke, dat heb jij niet, kopieer ik wel even voor je!’ Gelukkig is er nog een nieuw meisje in de klas, met wie ik de hele dag – al lachend – door de school heen strompel op zoek naar de studentenadministratie, het toetsbureau of één of ander lokaal dat nergens te vinden is. Nou goed, lol hebben we zeker en gelukkig is iedereen op de pabo bereid je te helpen als je je niet in kan schrijven of als je de uitslag van je tentamen niet kan vinden. Nog even en dan zijn wij, nieuwelingen, vast ook overal van op de hoogte!

Nou, lekker dan. Dus dit was het?
Ho, ho, ho! Niks aan de hand! Ik blijf gewoon lekker bloggen over mijn gebeurtenissen op de pabo, want geloof me, op de HAN gebeurt altijd wel iets leuks! Vanaf nu lees je hier dus mijn belevenissen op de pabo! Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!

Tot snel!

@vanwoesik01 (Twitter)