Evy van de Westelaken,3e-jaars student Lerarenopleiding Frans.

Even voorstellen

Ik heet Evy van de Westelaken en ik studeer: opleiding docent Frans aan de HAN. Een interessant en dynamisch beroep waarbij de taal van de liefde centraal staat. Om je capaciteiten in de Franse taal te verbeteren en de rijke cultuur te kunnen voelen, ga je in het derde jaar een minor volgen in een Franstalige stad. Toulouse, het hart van de regio Occitanie, zou mijn thuishaven gaan worden gedurende vijf maanden. Ja, je leest het helaas goed.. ‘zou worden’. Door het virus waar iedereen van op de hoogte is genaamd: COVID 19, heeft mijn avontuur in het zuiden van Frankrijk korter geduurd dan verwacht. Ondanks dat, ben ik enorm dankbaar dat ik alsnog een aantal maanden heb mogen genieten van het leventje in Frankrijk. Ik heb vele steden en historische plekken mogen bezoeken. Daarbij hebben de lessen op de universiteit mij nieuwe inzichten gegeven en heb ik een ontwikkeling mee mogen maken dat voor de Franse universiteiten nog niet altijd vanzelfsprekend is: digitalisering.

Wij, Nederlanders, zien het vaak niet altijd in maar wij mogen enorm dankbaar zijn met het goede en doordachte onderwijssysteem dat wij kennen. Ondanks dat de docenten, helaas nog ál te vaak naar mijn mening, actie moeten ondernemen voor hun beroep en daarbij hun eigen toekomst, zijn de leerlingen erg voorzien. In deze blog wil ik jullie meenemen in het onderwijssysteem van Frankrijk. Ik wil jullie laten zien hoe het is om in een ander land les te volgen en waar je tegenaan kan lopen. Daarbij neem ik jullie graag mee op digitalisatie reis die op zich dit moment nog steeds afspeelt in Toulouse.

Het Franse onderwijssysteem

Om maar te beginnen bij het begin, kan ik mij de eerste bijeenkomst nog goed herinneren. Waar in Nederland 90% geregeld wordt via online formulieren en bestanden, hebben ze hoe bizar dan ook voor de Fransen, daar in Frankrijk nog geen kaas van gegeten. Elk stukje papier vergt gegevens en een handtekening op papier geschreven. Na alle gegevens te hebben ingevuld bij verschillende kantoren op inschrijfpapieren, papieren en nog eens papieren, was de inschrijving goed geregeld. Één voordeel, door de speurtocht naar handtekeningen wist ik wel meteen de weg op de enorme campus. De opvolgende lesweken zette deze lijn zich voort. De docenten bleven elke les maar papieren en dossiers uitdelen. Zelfs de roosters of de veranderde lestijden worden op een bord in de school gepubliceerd. Wat dan ook erg opvalt, is dat er géén één leerling in de klas een laptop bij zich heeft. In Nederland zijn ze daarentegen niet weg te denken uit de collegezalen. Een ander verschil met het onderwijs in Nederland is de interactie met de docent. De docenten in Toulouse waren constant bezig met het overbrengen van zijn of haar vak terwijl er wat betreft mijn opleiding, erg vaak tijd is voor informeel contact met je docenten of om een vraag te stellen.

Gevolgen van de Minor

Niet algeheel onverwacht maar toch teleurstellend sluit de universiteit als voorzorgsmaatregel. Je zou zeggen, je zit ergens in het buiteland zonder je familie, de paniek slaat toe! Hier was totaal geen reden toe. De HAN en daarmee ook alle andere bedrijven en scholen in de wereld, hebben voor zo’n onverwachte crisis natuurlijk niet meteen een stappenplan klaar. Dit neemt niet weg dat de HAN geen oplossingen heeft bedacht en nog steeds blijft ontwikkelen. Het was erg duidelijk hoe wij moesten handelen als studenten in het buitenland en hoe wij onze minor voort moeten zetten. Dit als resultaat dat ik na ruim twee maanden teruggekeerd ben naar Nederland. Dankzij de nauwe contacten met de docenten in Frankrijk én Nederland, volg ik de Franse lessen op afstand. De afronding van deze vakken geeft ons een kijkje in het digitaliseringsproject die zich momenteel in Toulouse afspeelt.

Digitalisatie reis

In Toulouse wordt man en macht ingezet om een goed werkend digitaal systeem te creëren. Waar ik tot verkort nog papieren van de docent moest krijgen of zelf berichten moest lezen op een affichagebord, is dat inmiddels allemaal gedigitaliseerd. Docenten maken gebruik van mailtjes en er zijn zelfs al enkele ‘zoom’-meetings geweest. Hoe de evaluaties van de vakken vormgegeven zullen worden, is voor nu nog niet geheel duidelijk. Wél zijn er al enkele presentaties en dossiers opgestuurd waarmee ik studiepunten kan gaan verzilveren.

Dankbaarheid

Tot slot wil ik graag terugblikken op twee positieve punten uit mijn ietwat onverwachte en gecompliceerde minor. Het is enorm fijn om te zien hoe de universiteit zich in Frankrijk ontwikkelt en hoeveel het zich inzet voor de (buitenlandse)studenten. Dit geeft je een momentje van reflexie wat betreft de verschillende onderwijssystemen. Het punt waar ik, mede dankzij de minor, tot inzichten ben gekomen is het georganiseerde Nederlandse onderwijssysteem. De digitalisering van het onderwijs, de oplossing zoekende mindset, de interesse van docenten in de leerlingen, de interactie tijdens de les vormt ons onderwijs tot een van de meest motiverende, inspirerende en dynamische onderwijssystemen die volgens mij wat extra dankbaarheid verdiend. Om te antwoorden op mijn vraag uit de titel: ‘To lose or not Toulouse?’, ondanks dat de minor kort was heb ik totaal niet het gevoel tijd of momenten verloren te hebben. Ik heb enorm veel geleerd en ben alleen nog maar meer gaan houden van het prachtige beroep waarvoor ik studeer.

Oja, mocht je het leuk vinden om meer te lezen over mijn verhalen, nieuwe inzichten en verschillen uit Frankrijk, kun je via deze link mijn andere blogs bekijken!