Naomi Dibbets, 3e-jaars studente Lerarenopleiding Aardrijkskunde.

Wanneer mensen aan een Afrikaans land denken, denken ze toch vaak aan droogte, rood zand en vooral heel weinig groen. Niks was minder waar, je rijdt van het ene natuurreservaat in de andere. Ik keek echt mijn ogen uit.

Tuurlijk, op de hoofdwegen na, zijn alle wegen van dat bekende rode zand gemaakt. Als het geregend had, was dat zand geen probleem. Wanneer het een aantal dagen droog was geweest, dan stoof dat zand snel op en dan leek het voor ons huis net als of we op het strand waren.
Voordat ik vertrok, las ik dat Malawi ook wel ‘The warm heart of Africa’ genoemd werd. Dit zou dan zijn omdat iedereen zo vriendelijk is. Dat was zeker niet gelogen. Bij aankomst werden we enorm welkom ontvangen. We werden opgehaald van het vliegveld en toen we de dag erna aankwamen in ons dorp werden we met open armen ontvangen.

Hoe mooi het land ook is, ik ging niet alleen voor de natuur naar het buitenland. Ik ging erheen om les te geven en de cultuur te leren kennen. Dat was echt heel anders dan hier. In Malawi werken ze nog met krijtborden. Dat was echt wennen, een krijtbord schrijft niet zo soepel als een whiteboard en een beamer hebben ze daar helemaal nog niet. Voor mij was dit de eerste keer dat ik op een krijtbord schreef. Het zijn ook niet de nieuwste krijtborden, dus dit was zeker goed oefenen voordat ik een het een beetje doorhad. Door het krijtbord konden de leerlingen wel weer even lachen, want als je krijtje constant doorbreekt moet daar altijd wel iemand om lachen.

Naast het krijtbord zaten er in de klas die ik op de pabo lesgaf 65 studenten en op de middelbare school 51 leerlingen. Op deze school hebben ze wel tafels en stoelen (houten bankjes). Niet alle leerlingen hadden een eigen tafel. Hierdoor schreven ze vaak met het schrift op hun schoot en werden de tafels bijna niet gebruikt. Toen ik zei dat ze de schriften gewoon op tafel konden leggen omdat ze daarvoor bedoeld waren keken de leerlingen wel even raar op. Ze moesten zeker even wennen aan dat ik het gebruik van de tafel echt aanraadde.

In Malawi heb ik enorm veel geleerd, en ik had nog zoveel willen leren. Jammer genoeg, door het coronavirus moest ik 3 maanden eerder vertrekken dan gehoopt. Eerst was er nog twijfel en konden we blijven, maar toen er aangekondigd werd dat er minder vluchten zouden vliegen werd ons vanuit de HAN aangeraden om zo snel mogelijk naar huis te komen. Deze keuze hebben we toen ook, met pijn in ons hart, meteen gemaakt. Nu ik alweer een tijd terug ben in Nederland blijf ik Malawi toch altijd missen. Ik kan iedereen aanraden om naar het prachtige Malawi te gaan. Ik heb nog lang niet alle mooie dingen kunnen zien, maar ik ga zeker nog een keer terug!