Koen Kosman, student Leraar Duits

En toen was het zo ver.
De Erasmus-droom is bijna over.
Het sprookje is afgelopen.
Alles wat een begin heeft, heeft een einde.

In dit blog blik ik terug op mijn tijd in Wenen. Het kost mij grote moeite dit laatste blog te schrijven, omdat ik niet van afscheid nemen houd. Vijf maanden zitten erop. Als ik terugkijk ben ik enorm blij, dat ik heb doorgezet. Het had niet veel gescheeld of ik was helemaal niet aan dit avontuur begonnen…

Op 2 februari, toen ik in Wenen aankwam (met een dikke vertraging) was ik erg ziek. Ik had een of ander virus te pakken Van het hele vliegveld kan ik me niks herinneren. Voor mij telde toen maar 1 ding: naar bed! Ik heb me nog aardig weten te redden tijdens het eerste contact met de mensen die mij kwamen ophalen en vriendelijk geknikt en met moeite kunnen glimlachen. Nadat ik alle spulletjes in mijn kamer had gesleept, was het eerst naar bed toe gaan.

De introductieweek, die de PH Wien organiseerde, was geweldig. We hebben veel gedaan en je leert gelijk nieuwe mensen kennen. Doe ALTIJD mee aan dit soort introductieactiviteiten, want juist in het begin is het belangrijk dat je connecties legt.

Dankzij het Erasmus-programma ben ik gegroeid. De persoonlijke groei die je doormaakt is ongekend. Vanaf nul beginnen. Ik had echt NIKS in het begin. Ik kende niemand, wist niet waar ik heen moest en was mega ziek. Nu, 5 maanden later heb ik ALLES. In deze korte tijd heb ik een volwaardig leven opgebouwd. Mijn netwerk heeft een goede vorm gekregen, en strekt verder dan alleen maar Erasmus-mensen. Ik heb hobby’s en ik weet veel van Wenen en wat er te beleven is. Ik heb de dingen allemaal onder controle en het loopt op rolletjes.

Ik denk, dat ik het daarom zo lastig vind, om dit nu allemaal vrijwillig los te laten en het leventje hier in Wenen in elkaar te zien vallen. Natuurlijk neem je ”ervaringen” mee en dat mag allemaal wel zo zijn, maar je laat toch echt veel dingen achter. Uiteindelijk heb je over 1 jaar nog met maar 10% van je vrienden contact en na 2 jaar waarschijnlijk nog maar met 5%. De verwatering zal ook hier optreden.

Ik neem als een spons alles op wat later nog bruikbaar kan zijn. Alle persoonlijke ontwikkelingen die ik heb doorgemaakt, die blijven mij bij. Zo heb ik voor het eerst durven kijken naar mijn toekomst als docent. Wat wil ik eigenlijk als ik klaar ben met de studie? Ga ik de master doen? Wil ik wel een leraar worden die alleen maar lesgeeft? Wil ik überhaupt wel het onderwijs in voor langere tijd? Dit zijn geen twijfels, maar een verfijning van mijn keuzes.

Hier volgt een kort overzichtje van dingen die ik ga missen en dingen die ik niet ga missen:

Dingen die ik ga missen:

– Het accent (Wienerisch)

– Mijn vrienden

– De U-Bahn

– Haus Panorama

– De zonnebank

– Donau-Insel

– Alte Donau

– Neue Donau

– Uitzicht op Kahlenberg

– Uitzicht op Leopoldsberg

– In ”Heiligenstadt” wonen

– Praterstern

– Schermen

– Aida (en de andere Kaffeehäuser).

– SCS (Unexpected Shopping!)

– De U4

– Alle parken

– Alle evenementen

– Haydn Kino

– Burgkino

– Bermudadreieck

– Millenium City

– Joggen met Gregor

– Schaken met Gregor

– Interculturele verhalen!

– Uitstapjes

– Naschmarkt

– Dingen die ik nu niet weet, maar waar ik later op kom…

Dingen die ik niet ga missen:

– Internet op de universiteit

– Mijn kamertje

– Mijn oplosbare koffie

– Het wisselvallige weer

– Norse mensen in de U-Bahn

De laatste week in Wenen is heel raar. Sommige Erasmus-studenten vertrekken al eerder, dus er zijn steeds mini-afscheidsfeestjes. Ik ben er nog, maar niet voor lang. Ook ik moet er binnenkort aan geloven.

Universiteit

Over mijn prestaties op de PH Wien valt niet te klagen. Ik heb hard (relatief gezien), gestudeerd en het resultaat mag er zijn. Sommige vakken waren makkelijk, maar sommige waren ook moeilijk. Al met al ben ik erg tevreden. De vakken die ik belangrijk vind heb ik dan ook erg goed afgesloten. Dit zijn Gender en Diversity Management (een 10), Stage (ook 10), Deutschkurs (ook 10 en op C1) en tot slot ook nog Europa Kurs (10).

Ik vond het fijn om de lessen op de PH te volgen. De studenten hier zijn veel gemotiveerder en doen meer mee met de les. Wij Nederlanders klagen altijd zo graag, maar zelf doen de studenten ook maar het minimale in Nederland. Nu ik het vergelijk heb gezien met de Oostenrijkse studenten is dit erg duidelijk geworden.

Mijn verblijf in Wenen was grandioos. Ik kan elke student deze ervaringen gunnen. Ik ben blij dat ik de mogelijk heb gehad om naar Wenen te gaan en niet ergens naar Duitsland. Deze stad heeft een plekje in mijn hartje veroverd.

Bedankt voor het lezen van mijn bericht.

Gegroet en Servus!

Koen Kosman