Tim Sutmuller (19 jaar) en Matthijs Herwijn (21 jaar), lerarenopleiding geschiedenis

“Teacher, teacher, teacher……’’ Het woord dat we vandaag het meest hebben gehoord, en nee, niet aan ons gericht, maar aan ‘THE TEACHER’. Vol enthousiasme schreeuwen, springen en dansen de kinderen op de Marokkaanse scholen om aandacht van de docent. ONGELOOFLIJK!!

Vandaag hebben wij twee scholen bezocht, in de bergen en dalen van het Atlasgebergte. Onderweg in het warme, en o zo gezellige, busje hiernaartoe zien we in het noordoosten bergtoppen met sneeuw, waar het vast wel frisjes is. En kijken we om ons heen, dan zien we niks anders dan zand, ezels en zand. Eenmaal aangekomen bij de eerste school, een ‘collège’ in Asni, worden we onthaald als celebrities. We krijgen thee en vers brood zoals in Marokko gebruikelijk is. En dan volgt het spannendste onderdeel, de les, met…… (tromgeroffel) ‘the teacher’!

We zoeken een plek uit achterin de klas en gaan zitten, of staan (stoelen niet gegarandeerd) en we worden ondertussen ondeugend aangekeken door de leerlingen. Vervolgens krijgen we weer thee, bekijken we weer twee lessen, en krijgen we weer thee. Een gewoonte die in Nederland ook niet zou misstaan. Maar we gaan door, op naar school ‘deux’!

We gaan nog verder de bergen in en komen vervolgens aan in Imlil, een klein, ‘idyllisch’ dorpje. Zoek dat woord maar lekker op! We weten nog steeds niet wat dit woord precies betekent, maar zo voelde het in ieder geval. Wat was er dan aan de hand? Precies hetzelfde als bij school ‘un’, maar dan met jongere kindjes. In de klas die we hebben geobserveerd zagen we een ontzettend vriendelijke docent die les gaf aan 34 ontzettend gretige kinderen. Elke keer als de leraar een vraag stelt springen alle leerlingen op en…. ‘Teacher, teacher, teacher!’ Het warme, intens gelukkige en idyllische gevoel dat je hier krijgt op deze fantastische locatie is iets wat we niet gauw ervaren in ons eigen kikkerlandje.

Na de bezoekjes aan school ‘un et deux’ krijgen we een heerlijke lunch, bestaande uit brood, groente, vers fruit en een heerlijke tajine. ‘C’est bon? C’est magnifique.’ Na de lunch mogen we kiezen; een stevige wandeling in het idyllische dorpje Imlil in de bergen, of heerlijk zonnen met een waterval op de achtergrond. Oké … halve waterval dan. Beiden zijn goed bevallen.

Wat we nog niet benoemd hebben, is de bijzondere groep waarmee we op stap zijn. Stuk voor stuk zijn alle mensen op deze reis zo fantastisch, dat is gewoon niet te beschrijven. Ook de mensen hier in Marokko zijn zo vriendelijk en gastvrij. ‘Tres bien’! Kortom, deze laatste programma dag van onze vakantie (lees: studiereis) was een prachtige afsluiting. Tot ziens ‘Teacher’!!!

Beslama,

Matthijs et Tim