Bart Hoftijzer, tweede jaars student Pabo.

Merhaba mensen die dit lezen, vandaag schrijf ik een blog over Turkije. De laatste anderhalve week heb ik, door middel van een studiereis, doorgebracht in dit mooie land. Om deze ervaring te beschrijven heb ik niet genoeg aan maar 500 woorden (het maximum aantal woorden) dus zal ik alleen maar schrijven over ons bezoek aan de historische stad Efese. Als je verder nog wat wil lezen over onze trip, dan kun je de blogpagina afstruinen aangezien we elke dag wel een blog hebben gepost.

Even in het kort wat informatie
Dus, Efese, mooie stad! Efese is een stad die 7000 b.c. is gesticht, maar rond 2000 b.c. verplaatst richting de toenmalige kustlijn. Deze is nu dichtgeslibd, waardoor de stad nu ongeveer drie kilometer landinwaarts ligt.

De stad was vroeger een actieve samenleving met bruisende commercie, maar nu zijn het slechts ruïnes. Toch zijn er delen die zeer goed bewaard zijn gebleven, zoals bijvoorbeeld een deel van het woondistrict. Verder beslaat de stad een pittig groot gebied, waardoor er genoeg te zien was. Omdat er veel informatie aangeboden werd, konden we de tijd goed vullen. Hoewel de stad niet meer bewoond kan worden, waren er zeer veel katten. Dit is trouwens ook in Izmir, waar zeer veel zwerfkatten en honden lopen. Het scheen dat de trekpleister minder toeristen ontving dan voorgaande jaren, wat te zien was aan hun hongerige blik en smalle taille.

Vlaamse audiotour
Om ons te assisteren tijdens de wandeling, kregen we een audiotour om met z’n tweeën te gebruiken. Ik deelde dit stukje technologie met Thijme, een jongen die nog meliger is dan dat ik ben. Is dit een probleem? Nou, normaal niet, het brengt namelijk wel wat sfeer. Echter was de audiotour een ingrediënt om ons niveau ver omhoog te gooien, of omlaag, het is maar hoe je het bekijkt.
Het ingrediënt? Een Vlaamse spreekster. Dit klinkt misschien niet extreem grappig, maar met 30 graden in de Turkse zon heb je niet veel nodig om melig te zijn.

Schildpad
Oke, genoeg daarover. Ik had het idee om jullie iets te vertellen over het mooie Efese, maar wikipedia lag eruit in Turkije. Dan vertel ik maar wat over Henk de Schildpad. Toen wij aan het slenteren waren over historische paden, turend langs de ruïnes, viel mijn oog op een aparte vorm. Deze vorm hoorde niet thuis in het landschap, dus besloot ik nader te inspecteren. Daar zat hij dan, de avonturier van Efese, Henk de Schildpad. Omdat ik dit wezen totaal niet had verwacht, was ik eerst van mening dat het een speelgoedbeest was. Niets was minder waar!
We hebben hem bestudeerd, met hem gepraat en hem daarna weer zijn pad laten vervolgen.
In totaal hebben we drie schildpadden gezien.

Heeft dit verhaal nou echt nut? Misschien is het leuker om gewoon de foto’s te laten zien, aangezien beelden meer zeggen dan woorden.

Hopelijk vond je het leuk om mijn blog te lezen, maar vergeet niet de andere blogs over onze reis naar Turkije te lezen!

Bedankt en tot ziens, Bart