Jimmy Loor, student HAN Pabo

Studiereis Turkije: 3 mei 2015

Vanochtend vertrokken we vanaf onze buddy’s, waar we de afgelopen nacht geslapen hebben. Na een niet zo lange nacht voor de meesten, ontmoetten we elkaar in de lounge van het hotel. Daar was het een drukte van jewelste, onze groep was er, met de drie nieuwe leraren die mee gaan naar Muğla en de buddy’s die ons kwamen afleveren.

Het afscheid nemen van de buddy’s was voor de één zwaarder dan voor de ander. Sommigen zwaaiden ons uit toen we met het busje van de busmaatschappij vertrokken vanaf ons hotel. Aangekomen op de otogar, de plek waar alle reisbussen verzamelen en vertrekken, stapten we in de mooiste, meest luxe bus die ik ooit gezien heb en ik denk dat dat voor de meesten geldt. De reis duurde drie en een halfuur, maar ik vond hem allesbehalve saai. We reden door heuvels bedekt met groene struiken, urenlang. Zoiets bestaat in Nederland totaal niet. Wat ook fijn was aan de busreis, was dat we heel goed verzorgd werden. Een man die de hele tijd heel blij lachte, kwam om de haverklap voorbij met water, koekjes, thee, fris, nog meer water en natuurlijk een vuilniszak om al je zooi in kwijt te kunnen.

Veel eerder dan verwacht kwamen we aan op de otogar in Muğla, van waaruit we nog met een busje van de universiteit naar ons hotel gebracht werden. Dit bleek maar een kort ritje, maar we waren toch heel blij met het busje, aangezien we anders allemaal met veel grote koffers moesten slepen.

Bij binnenkomst in het lerarenhotel (teacher house, een soort hotel speciaal voor leraren) begonnen we ineens allemaal te fluisteren. Het was er namelijk zo stil en het klonk zo luid als je praatte dat we er meteen stil van werden.

In Izmir sliepen we met z’n tweeën op de kamer, nu kregen we driepersoons kamers, we moesten dus splitsen. Dit verliep heel makkelijk, waarna we de, in vergelijking met de lift in Izmir, heel grote lift in stapten om ons naar de derde verdieping te brengen. We zitten met z’n allen op een lange, gehorige, met marmer betegelde gang in hele schone, ruime, mooie kamers. Niet bij iedereen doet alles het even goed en we moesten even wachten tot we eindelijk airco hadden, maar als je op het balkon gaat staan, hoor je helemaal niets. Dit in tegenstelling tot Izmir, waar elke seconde een ambulance langskwam, hier in Muğla is het heerlijk rustig.

Dit gevoel van rust bleven we voelen toen we een wandeling door het stadje maakten. Waar Izmir heel druk en chaotisch was, straalde Muğla alleen maar rust uit. Voor veel van ons was dit een hele verademing. De leraren lieten ons van alles zien, van de berg die we later deze week gaan beklimmen, tot een museum en een typische Turkse theetuin. In deze theetuin zijn we gaan zitten om te evalueren. Veel van ons waren nogal moe, maar het was fijn om rustig in de tuin te zitten en verhalen uit te wisselen over de dag met de buddy’s.

Na het eten zijn de meesten vroeg naar bed gegaan, met onze nieuwe roomies.