Stans Jetten, tweedejaars Academische Lerarenopleiding Primair Onderwijs (ALPO)

Afgelopen vrijdag, 11 april 2014, was alweer de laatste bijeenkomst voor ons vertrek naar Turkije. Je komt niet meer schuifelend binnen, op zoek naar een plekje tussen al die vreemde gezichten, maar loopt nu vrolijk samen met de andere  ‘soon to be’-leraren naar een stoel.

Die vrolijkheid verdween echter snel toen we hoorden wat we gingen doen; een Turkse zinnen-SO. Niet echt iets waar je je dag graag mee begint. Gelukkig zijn regels er om gebroken te worden en werd er volop onderling overlegd. En mochten we er in Turkije toch niet uitkomen, dan is het belangrijk om de volgende zin te onthouden; Bir bira lütfen! 

Na het hoofd van de Pabo even gezien te hebben, zij zal namelijk ook aanwezig zijn en spreken in Turkije, gingen we al snel aan de slag met onze boekpresentaties. De laptops werden klaargezet en je hoorde zenuwachtig gefluister over alle onderdelen die nog niet in de presentatie waren verwerkt. Twintig minuten om één zo’n ding te beoordelen? Pff, moet makkelijk lukken. Dat viel toch even tegen! Iedereen ging serieus aan de slag en de aangegeven tijd was zeker nodig.

Dit laat meteen de mentaliteit van de groep zien. Al deze studenten hebben ervoor gekozen om naast hun reguliere programma tijd te steken in het leren van Turkse woorden, het nieuws wat verder uit te zoeken, boeken te lezen en een workshop voor te bereiden. Geen dingen die je in een uurtje klaar hebt. Wanneer je samen moet werken is het fijn om te merken dat deze mentaliteit eerder regel is dan uitzondering!

Nu kan ik nog van alles vertellen over de praktische tips van deze bijeenkomst, maar veel interessanter is natuurlijk het etentje na afloop! Om 6 uur kwamen we met zijn allen binnen in de heerlijke Turkse geuren van baklava en köfte. Het eten smaakte heerlijk en de sfeer was top! Iedereen praat met iedereen en is geïnteresseerd in elkaar. Er wordt uitgebreid besproken wat er allemaal in de koffer gaat en wie we het meeste gaan missen.

Als dit zo doorzet dan kunnen de twee weken in Turkije alleen maar fantastisch worden!