Fleur is tweedejaars student Pabo Arnhem

Studiereis Marokko mei 2012

Het is alweer een tijdje geleden dat ik naar Marokko ben geweest. De reden dat ik nu een blog schrijf, is omdat ik na de studiereis tentamens had, stage moest afronden en van alles moest inleveren in één maand tijd. Nu heb ik vakantie en dus alle tijd om jullie over mijn avonturen in Marokko te vertellen. Ik heb jullie dit ook beloofd.

Wat heb ik allemaal uitgespookt in Marokko? Ik weet het nog goed, zondagochtend, 20 mei. Ik had net mijn verjaardag gevierd de avond ervoor, voor mijn (oude) buren en familie. Die donderdag ervoor, mijn verjaardag zelf, had ik een super leuk en gezellig feest gegeven in mijn studentenhuis. Dus half brak vertrok ik rond kwart over drie ’s nachts richting vliegveld Weeze. Mijn vader bracht me. Navigatie aan en gaan! Half moe in de auto, niet geslapen.

Ik ben nogal snel wagenziek en had er toen ook behoorlijk last van. Gelukkig had ik wat water bij me en waren we al over de grens. De navigatie gaf op een gegeven moment aan dat we er waren ‘’Rechts afslaan, u heeft uw bestemming bereikt.’’ Uhm.., bereikt? Mijn vader begon te schelden en werd er chagrijnig van. Rechts was namelijk een hek te zien en geen vliegveld. Toen maar omrijden en maar op gevoel het vliegveld gezocht. Hèhè, eindelijk waren we er!

Mijn vader liep even mee naar binnen en ik sloot me aan bij de mensen die al aan het wachten waren op de rest van de groep. Op een gegeven moment was iedereen er…, of toch niet? Er was één student die niet kwam opdagen, omdat hij zich had verslapen. Dus wij vertrokken maar gewoon..

De eerste dag hadden we vrij. We hebben het oude Marrakech verkend en ’s avonds met een paar studenten gegeten. De volgende dag zouden we naar de Pabo in Marrakech gaan. De Pabo in Marrakech is natuurlijk heel anders. Het zijn losse gebouwen bij elkaar waar in het ene gebouw twee zalen zijn voor bijeenkomsten en in het andere gebouw de lokalen voor de studenten. Ze hebben er zelfs een beamer. Maar nog een ouderwets schoolbord, iets wat wij in Nederland haast niet meer kennen omdat ze zijn vervangen door digiborden.

De Marokkaanse studenten van de Pabo stonden open voor ons en heetten ons van harte welkom. We kregen al gelijk workshops aangeboden en gingen samenwerken met de Marokkaanse studenten. Dit vond ik erg leuk. Er werden ook gelijk foto’s gemaakt en ook facebook werd uitgewisseld. Er was eten en drinken voor ons, ze waren erg blij met onze komst. De Nederlandse student die zich verslapen had, had toch nog een vlucht kunnen regelen en kwam maandagochtend ook aan.

De volgende dag hadden we hetzelfde programma, maar we moesten die dag ook lessen voorbereiden met een Marokkaanse student. We zouden namelijk woensdag als koppel lessen gaan geven aan een Marokkaanse klas. De communicatie met Marokkanen was bij sommigen erg lastig. Sommigen spreken nauwelijks Engels en spreken alleen Frans/Arabisch. Beide talen kan ik niet, alleen Engels. Gelukkig kon mijn Marokkaanse student goed Engels spreken en konden we goede lessen voorbereiden.

We besloten drama te geven, waarbij de leerlingen moesten spiegelen. Ook hebben we de lessen tekenen en galgje voorbereid. Ik wilde het serieus voorbereiden met de student, omdat ik dit in Nederland gewend bent (zoals we voorbereiden, zo moet het ook gegeven worden en daar zijn ook eisen aan verbonden).

Toen we woensdag de lessen gingen geven, was het toch heel anders dan in Nederland. Er zijn geen materialen als een digibord, goede tafels, goede stoelen en goed schrijfmateriaal. Dit had ik al verwacht en daarom hadden we ook simpele lessen voorbereid, waarbij je weinig materiaal nodig hebt. Vooral met gebaren hebben we onze lessen kunnen geven. De kinderen begrepen dit snel. Ook heeft de Marokkaanse student de instructies voor de leerlingen vertaalt van het Engels naar het Arabisch.

De kinderen vonden het erg leuk dat we er waren en deden enthousiast mee. Ze waren erg leergierig. Zo gaan ze bijvoorbeeld staan en steken ze hun vinger op omdat ze héél graag het antwoord willen zeggen. De studenten hadden zelf ook nog lessen tussendoor. Zoals muziek, waarbij alle kinderen erg enthousiast meededen. In Nederland zie je al gauw dat sommige kinderen niet durven en niet mee willen doen. In Marokko zie je dit totaal niet.

Ook werden we door andere docenten op de basisschool van harte welkom geheten. Ze hadden eten neergezet met Marokkaanse thee en waren erg aardig voor ons. We hebben veel contact gehad met de studenten en veel samengewerkt.

Verder hebben we tijdens deze studiereis een internaat bezocht en nog een andere basisschool. Ook hebben we een middelbare school bezocht. We hebben een keer geluncht in de bergen bij een riviertje, waar sommigen kozen om na de lunch te gaan wandelen en anderen bij de rivier bleven. Ik was heel erg verbrand toen (waar ik ziek van was) en ben toen maar in de schaduw gebleven. De hele reis was het rond de 40 graden.

Natuurlijk was er ook vrije tijd. We waren ’s avonds altijd vrij en gingen dan het plein op in Marrakech om te eten. Ook hebben we de souks bezocht en spullen gekocht. Vrijdagavond zijn we gaan stappen in Pacha met de Marokkaanse studenten en de hele groep. Goedkoopste drankje was 10 euro, haha. Zaterdag waren we ook een dag vrij en hebben we de tuin bezocht (Jardin Majorelle). Ohja, ik ben ook naar een voetbalwedstrijd geweest. Marokko tegen Senegal! Erg leuk om mee te maken. Zondag vlogen we alweer terug!