Geschreven door Marija, Koen en Charlotte

Vrijdag 17 mei, de temperatuur neigt een beetje naar de Nederlandse, maar dat mag de pret niet drukken. Dik ingepakt met trui en al, maar gewapend met goede zin, springen we om 9 uur (vandaag konden we uitslapen) de ‘party- bus’ weer in, op naar de groene vallei, Ourika.

Na een wereldreis van een half uur komen we in een hele andere wereld. We werden al opgewacht door de Marokkaanse leerlingen die ons aankeken alsof we gekke toeristen waren (misschien zien we er ook wel een beetje zo uit).

Nadat de smartphone’s weer waren opgeborgen hebben we de traditionele Marokkaanse ditjes en datjes gezien tijdens een mini-expositie, zoals huishoudelijke artikelen, instrumenten en wapens. Nadat de directeur (hele aardige man trouwens) vol trots ons van de Marokkaanse cultuur had laten proeven, gingen we in groepen diverse klassen in.

De lessen varieerden van islamkunde tot burgerschap. In de les over burgerschap werden de problemen behandeld over het schoolverlaten. In deze les konden we zien dat er zeker wel aandacht wordt besteed aan dit probleem en dat school ook steeds belangrijker wordt.

Een bijzondere ervaring was de biologieles. We liepen de les in en het thema van de les was; geboorte. Het viel ons op dat de les op vrij hoog niveau was. Er stonden veel plaatjes in de boeken van de leerlingen met voorbeelden van hoe een baby in de buik ligt en hoe de bevalling stapsgewijs verloopt.

Op een gegeven moment liet de biologieleraar ons hun laboratorium zien. Het was een lab voor biologie, nask en aardrijkskunde. Hier viel ons op dat alles heel netjes was opgeborgen en dat ze heel bewust omgaan met hun materialen. De leraar vertelde ook over de projecten die er waren. Er was een project dat we erg bijzonder vonden. Een project over duurzaam irrigeren.

De leerlingen hebben onderzoek gedaan naar hoeveel water een boom nodig heeft zodat er geen water werd verspild. Dat deden ze als volgt: in een grote jerrycan water werd een klein gaatje geprikt, met de dop er op zou het water er niet uitlopen, de jerrycan werd dan in de grond begraven naast een boom. Het water kan er niet uit ontsnappen door het luchtvacuüm. Om bij het water te komen zouden de wortels van de boom uit het gaatje water zuigen, uiteraard zoveel als de plant nodig heeft.

De leerlingen hielden bij hoe lang het duurde totdat de jerrycan leeg was. Er werd rekening gehouden met de weersomstandigheden in verband met de verdamping. Ze zijn tot de conclusie gekomen dat een plant in de winter even veel water nodig  heeft als in de zomer, maar er is meer verdamping in de zomer waardoor er ook een deel verloren gaat.

Dit project is een groot succes en de school gaat dit project op grotere schaal toepassen. Duurzaam irrigeren is hier van groot belang en op een leuke manier wordt er op de school aandacht aan gegeven. Dit was een heel positief punt van vooruitgang.

Na een aantal lessen gezien te hebben zijn we naast de school nog bij een meisjesinternaat gaan kijken. Het gebouw vonden we best mooi en het was helemaal nieuw! Hier zaten meisjes die te ver van school wonen en dus niet elke dag kunnen reizen. Het is dus toch goed om te zien dat ze wel naar school kunnen.

Alsof we afgelopen week nog niet genoeg verwend waren, werden we nog uitgenodigd om te lunchen. We kregen heerlijk zelfgemaakte couscous met vlees en groente, natuurlijk was het weer veel te veel! Tot onze grote schrik kregen we hierna nog een schaal met kip en friet. Natuurlijk ook weer super lekker, dus we hebben weer flink gesmuld. Als afsluiting kregen we weer lekker zoete thee. Na de thee begon de zon nog heerlijk te schijnen en sloten we de dag op de school af met prachtig Marokkaans weer en een potje voetbal.