Anrien is derdejaars student lerarenopleiding Frans

Wat een geregel
Buitenlandstage is zwaar. Ontzettend zwaar. Eenmaal aangekomen in je land van bestemming (Frankrijk in mijn geval), zijn er ontzettend veel dingen die geregeld moeten worden.

Je gaat naar je contactpersoon op school, waar je van alles wordt verteld over vakken die je niet begrijpt, over studiebeurzen die je ook niet begrijpt en over afkortingen waar je al helemaal niets vanaf weet.

Dan blijk je een bankrekening te moeten openen en ga je naar een bank, waar je vervolgens twintig onbegrijpelijke formulieren moet ondertekenen en een compleet dossier meekrijgt. Ook voor je kamer moet je van alles regelen en formulieren invullen die je niet snapt. Buitenlandstage is zwaar.

Aha!
Totdat het moment komt dat je het begint te begrijpen. Met die bankrekening krijg je een Franse studiebeurs, als in: geld. Oké! En wat de contactpersoon van school probeert uit te leggen, is dat we de komende twee weken niet naar school hoeven. Goed! Buitenlandstage is helemaal niet zwaar.

Studeren lijkt even heel ver weg
Natuurlijk snap ik dat we hier zijn om te leren, maar als je uit het vliegtuig stapt en de zon voelt branden op je gezicht en je vervolgens drie weken de tijd hebt om de toerist uit te hangen, lijkt studeren even ver weg. Samen met een klasgenootje doorkruis ik de hele stad, we bekijken alles wat we willen bekijken, gaan overal even naar binnen en maken enorm veel foto’s. En als we moe zijn, gaan we in een park in het gras liggen kijken naar de blauwe lucht en genieten we van het mooie weer.

Het mooie leven..
Ik zweer het, alleen voor de buitenlandstage zou je al naar de lerarenopleiding moeten willen. Vier maanden studeren in de zon, met alleen maar Franse mensen om je heen in de mooiste stad die ik ook heb gezien (Montpellier)… Ja, buitenlandstage is zwaar. Echt ontzettend zwaar.

Meer informatie over de lerarenopleiding Frans