Door: Luka van Elderen

De wekker gaat om 8 uur, we staan op met een beetje tegenzin. De avond hiervoor hebben we gedanst met de Turkse studenten. Slaap was hard nodig! Het ontbijtje staat zoals altijd klaar en om 9 uur vertrekt de bus naar de universiteit. Het tweede deel van de conferentie is vandaag. Er worden nog twee workshops gegeven en daarna sluiten we het gezamenlijk af met een debat. We zijn al snel toe aan een lekkere lunch. Vandaag staat er een visje met soep en witte bonen op het programma. Oh, en nog een heerlijk toetje dat een beetje lijkt op griesmeel.  We hebben erg leuk contact met de studenten. We maken grapjes over gisteravond en werken goed samen voor de opdrachten. Na de lunch gaan we even lekker in het gras zitten. Ik ben jaloers geworden op de campus. Overal om je heen zijn prachtige bergen. Er zijn fijne zitplekjes en meerder cafeetjes. Er is zelfs een soort kinderboerderij met geitjes en pony’s. Wat wil je nog meer?

Met het busje van de uni worden we terug gebracht naar ons hotel. Een beetje luxe kan geen kwaad, toch? We maken ons klaar voor de beklimming van ‘de tafelberg’ de Turkse studenten gaan mee.  we vertrekken om vier uur, maar de andere studenten waren er al om tien over drie (Ze zijn altijd veel te vroeg aanwezig). De wandeling begint in het stadje en via schattige steegjes komen we bij de voet van de berg. Het lijkt heel hoog, maar achteraf viel het best mee. We hebben een doel, de grote rode vlag bovenop de tafel berg bereiken. Onderweg krijg ik er steeds meer zin in, ik hou wel van een avontuurtje. Een paar mensen willen graag een moeilijke klautert route proberen. Op een gegeven moment klimmen twee meiden van het pad af de berg op. En wij, de stoere Dutchies, klimmen er achter aan. Uiteindelijk is er een stukje waar we moeten vertrouwen op onze beenspieren en de jongen die ons makkelijk omhoog trekt. Het was even spannend, maar we hebben uiteraard allemaal de top bereikt. En oh, jongens wat een uitzicht. Samen met Ogün wees ik de plekken in de stad aan die ik kende. Hij liet zien waar de universiteit staat en hoe we omhoog zijn gelopen.

Nadat alle foto’s zijn gemaakt en we lekker hebben uitgerust rennen we zo weer de berg af. Ongeveer. We besluiten om meteen naar een restaurantje te gaan, het is ondertussen al zeven uur geweest. Het is erg gezellig en de pizza was heerlijk. De studenten willen daarna graag nog even een ijsje halen. Dirk en Peter geven aan dat ze graag een moskee willen bezoeken. Dus hup, de hele groep loopt richting een moskee. Er zijn een paar meiden die een hoofddoek dragen en actief geloven. We krijgen een doekje voor ons hoofd en lopen op sokken (en stinkvoeten) de moskee in. Het is erg klein en gezellig. De koepel is mooi versierd met een verhaal over Jeruzalem. De meiden laten een Koran zien en vertellen vol trots over hun geloof. Er zijn een paar jongens die laten zien hoe je moet bidden. Dus de volgorde van bewegingen en dingen die je zegt. Iedereen is erg geïnteresseerd en luistert met open mond naar de verhalen. Waneer we de moskee uur lopen geven de Turkse studenten aan dat ze erg blij zijn dat we zoveel respect tonen. Ze vinden het leuk om te vertellen over hun geloof en vonden het tof dat we zo geïnteresseerd waren. Ik heb het idee dat we de studenten op een andere manier hebben leren kennen. We lopen samen terug naar het hotel en wensen iedereen een fijne avond. Morgen is er weer een dag.