Team Mulo Kerklaan

Anouk Renkens, derdejaars lerarenopleiding economie

Mijn stage voor de minor Onderwijs in Internationaal Perspectief loop ik in Suriname op de openbare Mulo Kerklaan te Paramaribo. Mijn stage is nu bijna ten einde en dus is het tijd om te gaan kijken naar de dingen die ik hier geleerd heb. De reis die ik gemaakt heb, is een hele ervaring en zeker aan te raden. Ik heb echter een hoop verschillende emoties gevoeld. 

Deze vlaggenparade wordt iedere ochtend gehouden. Alle leerlingen staan voor de lokalen en de Surinaamse vlag wordt omhoog gehesen.

Toen ik in Suriname aankwam heb ik erg moeten wennen aan de gewoonten hier. Op school worden de leerlingen vrijwel continu op een negatieve manier benaderd. Zelf ben ik in Nederland erg veel bezig met PBS. Ik ben van mening dat een positief leer- en leefklimaat onder andere gecreëerd wordt door een positieve benadering. Maar inmiddels ben ik erachter gekomen dat onderwijs op verschillende manieren ingericht kan worden. Ook besef ik nu dat ik hier niet ben om het onderwijs/de wereld in mijn ogen te ‘verbeteren’. Het woord verbeteren zet ik hierbij bewust tussen aanhalingstekens, omdat ik hier heb geleerd dat er niet één juiste manier van handelen bestaat.

Deze minor staat in het teken van onderwijs in internationaal perspectief. Het is dus van belang om te zien hoe het onderwijs in het buitenland op een andere manier kan worden ingericht. Ik heb ervaren dat deze manier niet altijd bij jou hoeft te passen. Het heeft echter wel even geduurd voordat dit tot mij door drong. Ik heb heel lang het idee gehad dat de ‘Nederlandse manier’ van lesgeven beter is dan de manier waarop de docenten hier lesgeven. Ook heb ik me hier tegen proberen te verzetten, maar zonder succes. Ook al sloegen sommige ‘Nederlandse manieren’ van lesgeven, zoals het inzetten van activerende werkvormen aan, de leerlingen hier zijn een andere manier van les krijgen gewend. Voor leerlingen is het nauwelijks mogelijk om zich in zo’n korte tijd aan te passen. Dit betekent dat jijzelf je gewoonten zal moeten aanpassen. Dit houdt echter niet in dat je hier niet jezelf kunt zijn. Zoals eerder vermeld worden de leerlingen hier veelal negatief benaderd. Maar zo ben ik niet en zo kan ik ook niet zijn. Dit deel van mijn manier van lesgeven hoop ik hier achter te hebben gelaten, zodat andere docenten daarvan kunnen leren, maar ik ben me er ook van bewust dat ik hier niet de ‘Nederlandse manier’ van lesgeven in kan voeren.

De drukte tijdens de zelf-georganiseerde snoeppauze om geld op te halen voor de school.

Om af te sluiten ben ik dan ook van mening dat deze minor een mooie ervaring zou zijn voor iedereen. Door een ervaring zoals deze wordt je blik op de wereld enorm verruimd. Het kost wat en er zijn soms moeilijke momenten, maar het is het uiteindelijk allemaal waard. Je leert open te staan voor andere meningen, argumenten en nog zo veel meer. Je leert een andere cultuur van binnen en buiten kennen en maakt kennis met de prachtige natuur hier. Al met al is het vooral genieten van alles wat je hier meemaakt.

Liefs,

Anouk