Anrien is derdejaars student lerarenopleiding Frans

Het vakkenpakket
Toen mijn klasgenootje en ik in Montpellier aankwamen voor onze buitenlandstage en langs school gingen voor informatie, bleek al gauw dat we behalve didactische vakken, aardrijkskunde, geschiedenis en Frans, ook scheikunde zouden moeten gaan volgen.

Scheikunde. Het vak dat ik al niet meer heb gehad sinds de derde klas van mijn middelbare school en waar ik toen ook niet goed in was. En nu ook nog in het Frans. Een week later bleek dat we, alsof het nog niet genoeg was, ook wiskunde moesten volgen! Hoe kregen ze het voor elkaar?

Chemische reacties
We besloten ons best te gaan doen en we zouden wel zien hoe ver we kwamen. De eerste drie weken hadden we nog geen les, maar mijn klasgenootje en ik waren al wel volop met scheikunde bezig. Overal zochten we chemische reacties achter. Nauwelijks wetende wat chemische reacties zijn, verzonnen we ze zelf. Als we kookten (boter + warme pan = smeltende boter, water + hete kookplaat = kokend water, hete pan + niet opletten = aangebrand eten, etc.), als we door de stad liepen (zon + gebouw = schaduw, dorst + geld = fruitshake kopen, etc.) en als we op onze kamer waren (siroop + h2o = ranja).

Het moment van de waarheid
Op onze eerste schooldag hadden we gelukkig alleen maar Frans en geschiedenis-aardrijkskunde (dat is hier één vak). Ik zeg gelukkig, want deze vakken waren zo al moeilijk genoeg. Franse docenten doen niet aan activerende didactiek. In Frankrijk is het: ik praat, jullie luisteren en maken aantekeningen. Maar toen kwam de tweede schooldag. Ons rooster vertelde ons dat we van 8 uur ’s ochtends tot 18 uur ’s avonds les zouden hebben. De ochtend zou bestaan uit vier (!) uur scheikunde. Met een steen in onze maag stonden we op en langzaam liepen we naar school, ons einde tegemoet.

Frans voor dummies
Op school aangekomen, bleek dat we helemaal geen scheikunde hadden. De afkorting in ons rooster bleek niet te staan voor scheikunde, maar voor wetenschap van het onderwijs. Oftewel: onderwijskunde. Drie hoeraatjes voor onze beroerde vertalingen! Maar zeg nou zelf, het woord ‘science’ doet echt denken aan scheikunde, toch? (Zelfs al weten wij, studenten Frans, dat scheikunde eigenlijk heel anders vertaald wordt.)

Sohcahtoa en zo
Vier uur onderwijskunde was beduidend minder vreselijk dan vier uur scheikunde zou zijn geweest en na een vrij luchtige les Franse grammatica was het tijd voor wiskunde. Ha, wiskunde. Ja vast. Dat was vast ook een foutje. Dachten we. Niet dus. We hadden wiskunde. En niet zo maar wiskunde. Officiële wiskunde. Met vergelijkingen oplossen en hoeken berekenen. Gedurende twee uur hebben we in ons geheugen zitten graven. Wat ooit zo simpel was, bleek nu zo ver weg gezakt.

De docent had het over Pythagoras, soscastoa (in het Frans: sohcahtoa), gelijkbenige driehoeken, breuken, x’en en y’en, wortels en kwadraten. Ik werd langzaam gek. “Ce qui nous intéresse…” begon de docent de uitleg van de opdracht. Nou mijnheer, het spijt me geweldig. Ik had me bezig moeten houden met die allerlaatste uiterst ingewikkelde opdracht, maar wat me meer interesseerde, waren de bloemetjes in mijn schrift en mijn horloge.

Anrien

Meer informatie over de lerarenopleiding Frans