Michelle is eerstejaars student deeltijd lerarenopleiding Engels

Vorige week kwam ik er al achter dat puur alleen observeren niet mijn sterkste punt is; dan ben ik toch veel liever proactief bezig. “En hoe moeilijk zou het nou echt kunnen zijn?” is 1 van die uitspraken van hoogmoed voor de val. Mijn grote mond heeft er toen voor gezorgd dat ik pas na een week van stage al in de tweede week voor de leeuwen gegooid zou worden. Help? Of blijken die leeuwen toch maar welpjes te zijn?

Hoge golven
Een leesles werd er van me verwacht en daar zat ik dan thuis, me voor te bereiden met mijn boek. Of nou ja.. zeg maar boekje. Het ding bedroeg namelijk maar 15 pagina’s en de illustraties waren in alle opzichten prominenter aanwezig dan de tekst. De “Flood Wave” was mijn onderwerp waar ik les over zou gaan geven, maar om me nu alleen maar te concentreren op het boekje leek me voor de leerlingen (en mezelf) wellicht een beetje taaie, saaie stof. “Een YouTube-filmpje might spice up things”, leek me een mooi uitgangspunt. Na tientallen vloedgolven, flash floods en tsunami’s te hebben bekeken (wat overigens een behoorlijke uitwerking heeft op je blaas) had ik dan eindelijk iets toepasselijks gevonden.

Trillende handjes
The time had come en daar was ik me maar al te bewust van. Tussen mijn tentamens door had ik me zo goed mogelijk proberen voor te bereiden, but was it enough? Geen idee wat ik kon verwachten en hoe de leerlingen zouden reageren op de “nieuwe juf” voor de klas. Nog 10 minuten zou ik hebben voordat ze het lokaal in kwamen lopen en ik dacht alles gereed te hebben staan. De beamer stond aan, boekjes lagen klaar, het lesvoorbereidingsformulier was ingevuld. Ik was klaar voor de start. Op een paar trillende handjes na had ik alles onder controle. Laat die bel maar gaan!

Crack that whip!
De deur ging open, maar niemand kwam naar binnen. Toen ik op keek zag ik enkele leerlingen me vreemd aankijken. “Mogen we naar binnen komen?”, durfde er toen toch eindelijk 1 te vragen. Het volmondige “Ja” was genoeg om het ijs te doen breken en het leek alsof ze met hordes naar binnen kwamen lopen. “Yes! Een nieuwe juf!” was 1 van de reacties op mijn verschijning voor de klas. Dit zorgde ervoor dat ieder beetje spanning dat ik nog had in mijn lijf in 1 keer was verdwenen. Zij hadden er zin in en ik ook! Nou wil ik geen vergelijkingen gaan maken als ‘lammetjes klaar voor de slachtbank’, maar toegegeven moest worden dat ik een mak klasje had. Deze les heb ik geen leeuwen hoeven te temmen.

Een bruid zonder stemvolume
Na de eerste les werd kort even besproken wat goed was en wat beter kon. Onbewust had ik blijkbaar toch zenuwen gehad en dit was eruit gekomen toen ik woorden op het bord was gaan schrijven. Om tempo te houden in de les, had ik snel/snel wat dingen op het bord willen schrijven en het gaat wederom op dat spoed zelden goed is. Een prachtige spellingsfout stond in een grote rode letter op het bord. Mijn hangbrug (hanging bridge) was een hangende bruid geworden (hanging bride). Ehummm… Oeps? Een ander aandachtspuntje was toch wel mijn stemvolume. De volumeknop mocht wel een stukje harder als ik de aandacht van de volgende klas er bij zou willen houden..

Ronde 2
Gelukkig had ik nog een tweede uur om me te verbeteren, echter tijdens mijn observatieweek was ik er wel achter gekomen dat de ene brugklas de andere niet was. Met de suiker door hun aderen pompend was het een geklets van jewelste. Daar gingen we dan… 1…2…3… “JA, WE GAAN BEGINNEN!”, kwam er uit de top van mijn longen. Geen idee dat ik zo’n harde stem op kon zetten zonder schreeuwend te klinken. Verbeterpunten: stemvolume, check. Na deze mooie intro had ik wel gelijk de aandacht en kon de les van start gaan. Dit verliep geheel volgens plan, al zakte de aandacht tegen het eind wel weg.  Toen 1 van de leerlingen zijn hoofd op het tafeltje legde, wist ik dat het genoeg was geweest.

Who thinks school is all work and no play should change their game. All you need is een beetje zonnebrandcreme, een goed muziekje en de zon aan een strak blauwe lucht met temperaturen van boven de 20 graden. Ondanks dat het een hectische week was van tentamens, stage, lessen voorbereiden en werken heb ik toch een mooie manier gevonden om het een stuk aangenamer te maken. Wie heeft ooit gezegd dat studeren niet leuk kan zijn?

Meer informatie over deeltijd lerarenopleiding Engels