Mirna is derdejaars student Pabo Groenewoud Nijmegen

Derdejaars… En ja, dan wordt er wat van je verwacht…
Je kunt ineens alle lessen geven, mag bij alle oudergesprekken aanwezig zijn en weet ineens alles!

Opleiden in de school!
Nu heb ik de mazzel dat ik een traject volg op de pabo genaamd ‘opleiden in de school’. Dit houdt van alles in (maar het meeste weet ik niet eens), maar de rede waarom ik voor dit traject heb gekozen is omdat je aan het begin van het studiejaar met je stage kunt beginnen.

‘Sollicitatiegesprekken’
Tijdens het vorig schooljaar, in mei ongeveer, hebben wij sollicitatiegesprekken gehad met de zogenoemde ‘opleidingsscholen’. Dit zijn scholen die mee doen met ‘opleiden in de school’. Je hebt dan drie sollicitatierondes, daarna mag je een voorkeur van school opgeven en na een paar weken hoor je waar je stage mag lopen. In die tussentijd dat je aan het wachten bent, wordt er hevig gediscussieerd over welke scholen welke studenten krijgen. (ik wil niet weten wat er achter de schermen gebeurd!)

‘Oh my god, geen kleuters!’
Ik werd geplaatst op de Dukendonck in Nijmegen. Het was eigenlijk mijn derde keuze, maar ik ben erg blij dat het hem is geworden. Ik had een erg gezellig sollicitatiegesprek, waarbij ik een klik voelde.

Naar de kleuters
Bij de kennismaking op mijn stageschool zelf, bleek dat ik met drie tweedejaarsstudenten geplaatst was. Zij hebben een verplichte bovenbouw (groep 5 t/m 8) stage en ik mocht kiezen. Maar er waren 3 bovenbouw plekken en een plek bij groep 1/2. Dus er zat niks anders op dan naar de kleuters te gaan.  Ik wist niet of ik er zin in had… Kleuters….

Tijdens mijn eerste week heb ik zo genoten! Doordat wij vorig jaar veel theorie hadden over kleuters, zag je dat je er veel meer mee kon op stage! Het was heel erg leuk! Ik heb een hele leuke mentor, die maar twee jaar ouder is dan ik. En dat maakt dat we vaak dezelfde ideeën hebben en dat de klik er is. Wat ik overigens erg belangrijk vind, die klik, want je mentor kan je maken of breken. Hoe bot het ook klinkt, maar klikt het niet, is de kans groot dat je stage niet goed gaat (en ik praat uit ervaring…)

‘Ja, ze is derdejaars, daar heb ik veel aan!’ zei mijn mentor tijdens de ouderavond.
Maar toch is er een groot verschil met het tweede jaar. Ineens ben je derdejaars en kun je ineens alles. En dat is waar deze blog om gaat. Ik kan nog helemaal niet alles! Ik heb nog steeds mijn angsten voor een bepaald vak. En volgens mij heeft elke pabostudent wel een vak dat hij/zij niet leuk vindt om te geven. Nou ik heb dat ook…! En dat is muziek. Nu is het niet zo dat ik niks leuk vind aan muziek, want ik wil gerust luisterlessen doen, maar nu moest ik de kinderen een liedje aanleren. En oh, wat vind ik dat eng! Vooral als mijn mentor erbij zit.

‘Oh help…!’
En toen kreeg ik de vraag: ‘Wil jij volgende week een liedje aanleren?‘ Ik voelde hem al, maar wilde geen ‘nee‘ zeggen, want ik moet het toch weer een keer doen. In mijn eerste jaar was het verplicht en toen werd mij verteld: ‘je moet hoger inzetten’. Nou, NO WAY, dat dat mij gaat lukken. Dus nu heb ik aan mijn geweldige mentor gevraagd of zij de eerste tien minuten de klas uit wilde gaan. Dat heeft ze gedaan. Met veel buikpijn en een slechte nacht geslapen te hebben heb ik het gedaan. Ik was trots! Ik was gestart met een inleiding over het stoplicht. Vervolgens ben ik het liedje gaan zingen met de bewegingen. Daarna moesten de kinderen de pictogrammen goed leggen en mochten ze daarna zin voor zin mee zingen. Toen mijn mentor terug kwam, konden ze hem allemaal zingen. En leuk dat ze het vonden. En ik stiekem ook…

‘Rood zijn de kersen, rood zijn je wangen…!’
’s Middags was er nog even tijd voor een liedje. En guess what?! De kinderen wilden mijn liedje nog een keer zingen. Ze konden het liedje helemaal uit hun hoofd, met gebaren en al! Ik was trots op mijn klasje. Ik ben er pas vier weken, maar wat vind ik kleuters leuk!

Misschien toch een écht kleuterjuf?! Je ziet het in mijn volgende blogs!

Mirna

Meer informatie over Pabo Groenewoud Nijmegen