Bart is tweedejaars student Pabo Arnhem

Niet dat ik me hier nu al bewust mee moet bezighouden, maar toch is het belangrijk bewust te zijn van je eigen visie op onderwijs. Hierdoor ben ik eigenlijk ‘geïnspireerd’ geraakt door een filmpje ‘Shift Happens’ wat mijn studieloopbaanbegeleider liet zien. Enkele voorbeelden uit dat filmpje zal ik verder in deze blog nog benoemen…  In ieder geval ben ik van mening dat het onderwijs anders kan en misschien wel zou moeten..

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=0bNRIbR4ysI[/youtube]

Helaas hedendaags
“iedereen stil zijn”
“pak je boek voor je op blz. 32”
“jullie moeten opdracht 1 en 2 maken”
“de bedoeling is zus en zo”
“ik wil niemand horen”
“wie ik hoor mag het in de pauze maken”

Helaas is dit nog steeds iets wat je ziet in het hedendaagse basisonderwijs. Er wordt 19^e-eeuws les gegeven. Het enige wat er nog aan ontbreekt, is een liniaal die kapot wordt geslagen op de tere kinderbilletjes of anders de straf van het uren in een hoek staan.

19^e-eeuws onderwijs… Tegenwoordig leven wij in 2010, klinkt futuristisch, en dat is ook wat de wereld van ons verwacht.

Aanbieden wat ‘de wereld’ vraagt
Ze voorspelden dat in 2010 de 10 meeste vacatures voor banen zouden zijn, die in 2004 nog niet eens bestonden. Oftewel, als leerkracht (in spe) leidt je kinderen op voor banen die nog niet bestaan, om technologie te gebruiken die nu nog niet eens is uitgevonden, om problemen op te lossen waarvan we niet eens wisten dat we ze hadden…

Veel van wat ze nu leren is alweer verouderd als ze volwassen zijn. Dus is het leren in het basisonderwijs wel goed? Bieden wij kinderen na de basisschool aan precies zoals de wereld het vraagt?

Een klein voorbeeld: In de technieksector komt/ is er een tekort aan mensen. Dit begint al in het basisonderwijs. Als een leerkracht geen technieklessen ‘durft te geven’, zou een kind nooit zijn ‘talent’ daarin kunnen laten uitblinken. Of het ontbreken van een digitale leefwereld, die voor ons (scholieren, studenten), niet weg te denken zijn uit onze samenleving. Toch zijn er basisscholen die nog werken met cassettebandjes (!), of 1 computer per 25 kinderen..

Waarom?!
Waarom wordt er 19^e-eeuws onderwijs gegeven, terwijl ze 21^e eeuws onderwijs verdienen?
Waarom wordt er altijd van mensen verwacht dat ze samenwerken, maar mogen kinderen dat vaak niet op school?
Waarom uitleg geven aan een hele groep terwijl veel kinderen het al snappen?
Waarom een vast klassikaal rooster.. kunnen kinderen zelf niet plannen?
Waarom altijd maar ‘beoefenen’ van sommen, maar kan het nooit echt toegepast worden?
Waarom houdt het hedendaagse onderwijs geen rekening met de interesses en talenten van kinderen? Houden we zo niet een 6jes cultuur in stand?
Waarom blijven we ouderwets werken met (vaak oude) boeken en schriften, terwijl er ook educatieve games of ict-toepassingen zijn.
Thuis chatten, bloggen, videocasten, hyven, podcasten, msnen en skypen kinderen, maar op school wordt er alleen ouderwets gecommuniceerd.
Waarom alles stampen en opdreunen? Waarom leren we de kinderen niet flexibel en creatief denken.. Dat is toch wat de wereld van ze vraagt?

Zijn we bang dat ze ons verassen?
Waarom gebeurt dit allemaal (en vooral niet)…. Zijn we bang dat ze ons zullen verassen? Dat ze onverwachts creatief zullen zijn? Dat ze niks meer leren? Of juist meer? Is het de angst dat we het overzicht verliezen?
Waarom natuuronderwijs vanuit methodes geven terwijl het er schatten aan leermomenten aan de andere kant van het raam te vinden zijn, die wel indruk maken.. Waarom toch altijd gestructureerd aan kleine opdrachten werken? Laat de kinderen ons verassen!

Dit is geen kritiek op stageplekken, of mijn eigen basisschooljeugd..  Maar als je onderwijs op een moderne manier kan vormgeven. Lijkt me dat in mijn ogen alleen win-win situaties op te leveren. Misschien zit ik wel mis, en is de basisschool puur voor de basiskennis, wat uiteraard niet vergeten mag worden. Maar ik heb het gevoel dat je er meer uit kan halen, op een andere manier, waar niet alleen ‘de wereld’ wat aan heeft, maar vooral dat de kinderen iets aan de wereld hebben.

De pabo bij de HAN
Op de pabo bij de HAN krijgen wij gelukkig de ruimte om een eigen visie te ontwikkelen. In het propedeusejaar en eigenlijk de kernfase ben je daar nog niet zo heel erg mee bezig, maar je krijgt uiteraard wel een mening hierover, zoals ik. Uiteindelijk zijn we gelukkig allemaal anders en worden we allemaal verschillende leerkrachten.

Bart

Meer informatie over Pabo Arnhem