Jurian is eerstejaars student Academische Pabo

Natuurlijk moeten er op deze mooie opleiding ook toetsen worden gemaakt. Waarom weet ik ook niet precies, maar de docenten zijn ervan overtuigd dat het belangrijk is. Dus, ongeveer 3 weken voor de tentamen week, begon het gefluister in mijn klas. Langzaam werd duidelijk welke stof we mochten leren en de stapel met boeken, papers, essays, uitreksels en sheets groeide en groeide. Maar ach, no worries, we hadden immers nog 3 weken.

Twee weken te gaan…
De boeken waren gevonden, uit de verpakking gehaald en netjes op stapeltjes gelegd in volgorde van moeilijkheidsgraad/dikte/alfabet of willekeurigheid (je begrijpt: iedere student heeft een eigen systeem) maar nog steeds was er geen reden tot paniek. De leraren waren nog rustig, nog niemand in de klas was overspannen en zelfs de vogeltjes begonnen te fluiten.

Nog één week te gaan…
Ondertussen werd duidelijk dat de verstandigste klasgenoten waren begonnen met het door spitten van de boeken. Een handige tip voor toekomstige studenten: als je klasgenoten beginnen met leren, moet je zelf ook aan de slag. Ik besloot om alles met enige afleidingswaarde de deur uit te gooien en te gaan leren… Nadat ik een planning had gemaakt…. Nadat ik morgen een planning had gemaakt…. Of overmorgen.

5  dagen, tijd genoeg.
De wekker gaat, tijd voor een planning. Uiteraard wordt ons geleerd om geen dubbel werk te doen. Vandaar dat ik enthousiast op zoek ging naar het planningsschema van vorige tentamens. Ik heb gezocht op mijn USB sticks, in mijn mailbox, papierbakje, bureauladen en zelfs op mijn prikbord. Uiteindelijk vind ik, na al dit gezoek helemaal niks.

Ik blijf rustig, pak een kopje koffie en besluit om een nieuwe te maken. Morgen, want nu moet ik nog even op Facebook kijken.

2 dagen, no stress yet…
De morgen van deze prachtige dag brak aan. De zon stond fluitend aan de strakblauwe hemel, bloemen stoften hun blaadjes af en zelfs de vogeltjes ruimden hun nestjes uit. Mijn kalender gaf nog zeker 2 dagen aan tot het tentamen en zo heel moeilijk zou het vast niet worden. Dus in plaats van zes boeken, nam ik een samenvatting mee naar buiten. De samenvatting was nog maar even doorgebladerd, toen ik plotseling werd gebeld. Ik nam op en hoorde iemand vol enthousiasme roepen: “Barbecue, leuk, feestje, komen, NU!”. Vanaf dat moment is alles een beetje wazig tot ik de volgende dag om 11 uur in de ochtend weer wakker werd zonder boeken maar met een nieuw huisdier: een kat(er). Dat leren dat komt wel, eerst even de kat wegjagen.

Paniek

Om 11 uur in de ochtend begon het eerste tentamen. Nog steeds duizelig van de 5 boeken die ik in één nacht moest doornemen, stond ik vol frisse tegenzin op de stoep bij Pabo Groenewoud. Ik streek neer in het lokaal en keek eens om me heen. Een paar klasgenoten zaten zenuwachtig heen en weer te wippen, een paar andere lazen vlug nog wat door. Hooguit twee zaten rustig te wachten op de toets die ze vast en zeker goed zouden maken, omdat ze goed geleerd hadden, zij wel. Ik overlegde even met mijn buurman en kwam er zo achter dat we nu het vak Taal hadden. Ik zat even vol ongeloof op mijn stoel en besefte toen dat Taal het enige vak was waar ik helemaal NIETS voor had kunnen leren, ondanks mijn ijzersterke planning. Te laat, de blaadjes werden uitgedeeld, de surveillant deed de deur op slot en de geur van angstzweet hing al snel in de lucht. Het resultaat van deze toets laat zich raden: een onvoldoende!

Gelukkig was Taal niet het enige vak waar ik punten mee moest halen. Rekenen was het volgende vak en omdat ik daar geen herkansing meer voor had, had ik het rekenboek maar liefst 1 ½ keer door gelezen! Na een (te) korte pauze, liepen ik en mijn klasgenotes weer met lood in onze schoenen het lokaal binnen. We hadden vol overgave geprobeerd om in die pauze nog wat nuttige feiten in ons hoofd te proppen. Helaas was bij mij alleen blijven hangen dat de tomatensoep vandaag opvallend lekker was! De blaadjes werden uitgedeeld en het ritueel van zuchten, denken, schrijven, gummen, herschrijven en nog maar een keertje zuchten herhaalde zich. Ik weet niet zeker wat er gebeurd is (ik vermoed dat een docent medelijden met mij heeft gekregen) maar deze toets hebben we mogen afsluiten met een voldoende!

Ik zou verder kunnen schrijven over de toets natuur die menig student deed opspringen van verontwaardiging of over geschiedenis waarbij de antidepressiva moest worden aangesleept, maar dat doe ik niet. Ik stop hier met elk tentamen te beschrijven omdat ik dat jullie niet aan wil doen.

Het moraal van dit verhaal; natuurlijk heeft ook deze blog een wijze les in zich, iets dat iedereen zich aan zou moeten trekken. Om jullie te doordringen van het belang van dit moraal, heb ik het in rijm gezet!

Een planning met wat orde, zo mooi, zo magistraal.
Die docenten zo waarderen dat ze juichen allemaal.
Ik heb er veel gemaakt, ja ik probeerde het, heus waar.
Maar met of zonder, geen verschil. Ik had het altijd zwaar.
Dus wat is nu uiteindelijk het moraal van dit verhaal.
Een planning met wat orde, ‘tis rotzooi, allemaal!!!

Meer informatie over de Academische Pabo