Roos Huurdeman, 3e-jaars student Leraar Engels.

Al vanaf jaar 1 van mijn opleiding wist ik dat dit zou komen. Een minor in het buitenland. Als 16 jarige student zag ik hier meteen al ontzettend tegenop. Nog nooit was ik zo lang en zo ver van huis geweest.

Na 2 succesvolle jaren op de lerarenopleiding kwam jaar 3 waarin ik moest kiezen voor mijn minor in het buitenland. Er waren ontzettend veel keuzes. Maar ik wist direct dat ik wilde gaan studeren aan een universiteit. Op een campus wonen was een droom voor mij, alleen wist ik nog niet waar deze campus zou zijn.

In welk land zou ik willen wonen, studeren en leven. Mijn keuze viel al snel op Scandinavië. Ik ben altijd erg onder de indruk geweest van de prachtige natuur van deze landen en hun welvaart. Mensen bleken daar gelukkiger te zijn dan elders in de wereld.  Dat geluk en die natuur wilde ik zien.

Ik koos voor Noorwegen en vanaf dat moment was 50% van mijn angst verdwenen.

De andere 50% verdween toen ik op mijn kamer op de campus van Univerisitetet i Agder binnenliep. Na veel onzekerheid en verdriet in het vliegtuig toen ik in mijn eentje vertrok, voelde ik mij meteen thuis toen ik binnen kwam.

Mijn kamergenoten en buren waren geweldige vrienden en ik heb met hen vele avondturen beleefd. De school was erg geïnvesteerd in de uitwisselingsstudenten en er was bijna elke dag wel iets te doen. Ik heb hier vriendschappen opgebouwd die ik niet zo kan omschrijven. We komen allemaal ergens anders vandaan en we hebben andere gewoonten en culturen maar door dit mee te maken wordt je 1.

Naast de uitjes en gezelligheid was ik daar ook om te studeren. Dit bleek nog pittig te zijn. Het niveau was hoog en er werd veel van ons als studenten verwacht. Ook werd soms vergeten dat wij nieuw waren en was het in het begin moeilijk om iedereen bij te houden. Ik had 3 vakken gekozen. American and British Literature, Sentence Analysis en Pratical English. Maar ook al waren de vakken moeilijk, zo moeilijk dat zelfs mijn Amerikaanse kamergenoot compleet in de war was toen ze het zag, genoot ik van de lessen. Ik heb heel hard moeten werken voor de vakken en ik ben erg trots dat ik alle examens heb gehaald. Helaas moest dit vanuit mijn eigen kamer in Nederland en niet meer op de campus in Noorwegen.

Mijn avontuur in Noorwegen werd dus net zoals mijn klasgenoten van de HAN beëindigd door de corona-crisis. Vele familieleden en vrienden vonden het heerlijk en fijn dat ik weer thuis zou zijn. Maar ik had er buikpijn van. Na al mijn angst voorafgaand aan dit avontuur had ik eindelijk mijn plek gevonden en deze ging ik nu verlaten. Blij om de beslissing die ik heb gemaakt om te vertrekken in die onzekere tijd, verdrietig om het feit dat ik mijn leven daar moest achterlaten.