Krista Polman, 2e jaar, studente Pabo

Nog maar twee weken en dan is het zover, dan gaan we naar Turkije. In het begin vond ik het allemaal wel een beetje spannend, omdat ik niet goed wist wat er allemaal ging gebeuren. Maar toen ik de groep zag, wist ik dat het heel leuk zou worden. Dit komt waarschijnlijk ook, omdat er verschillende studenten van verschillende opleidingen mee gaan.

In de afgelopen bijeenkomsten zijn we bezig geweest met: Turks leren, het regelen van de workshops, bespreken wat we allemaal kunnen verwachten in Turkije, de romanopdracht, de NL-presentaties en de voorbereiding van de lesjes die we op de scholen gaan geven. Vooral het Turks leren was in het begin nogal onwennig en vaak konden we er niet veel van maken. Nu we iets verder zijn en meer bijeenkomsten hebben gehad, gaat het steeds beter en zijn we (denk ik) in staat een gesprek te voeren. Zelf een workshop bedenken was ook best lastig. Mijn groepje en ik hebben uiteindelijk gekozen voor een woordenschatles met daarin een tinytap. Há hoelang we bezig zijn geweest met die tinytap was gewoon al het filmen waard. En dan ging het weer mis en dan was de tinytap weer weg en in het begin wisten we helemaal niet hoe het werkte. Nou oefening baart kunst kan ik je zeggen. We zijn eruit! Nu de Turkse studenten nog.

Dan het punt wat we konden verwachten in Turkije. In het begin dacht ik dat we vooral daarheen gingen om te studeren, maar als ik nu kijk naar de vele activiteiten dan zeg ik: studeren is er zeker bij, maar in mindere mate dan ik had verwacht. Daarnaast ben je iedere keer in gesprek met Turkse studenten en leer je van elkaar, waardoor het een stuk leuker is. De NL-presentaties en de voorbereidingen van de lessen laat ik even voor wat het is. Ik geloof dat we daar nog niet helemaal over uit zijn allemaal.

Het is nog even hard werken voordat we gaan, maar als we daar zijn dan komt alles helemaal goed en gaan we veel met elkaar beleven. Het vele werk zal uiteindelijk beloond worden in het mooie Turkije. Waar ik me het meeste op verheug is de gezelligheid met de Turkse studenten. En ik denk dat ik hierbij ook voor veel anderen spreek. Daarnaast zijn er veel activiteiten gepland waarbij we Turkije gaan ontdekken en gaan zien. Als hoogtepunt denk ik de ‘Tafelberg’ beklimmen. Ik kijk er in ieder geval naar uit. Voor nu zijn we ons vooral bezig met het verheugen op de reis en met de voorbereidingen voordat we gaan. We zijn bijna klaar om onze koffers te pakken en het vliegtuig in de stappen. Oh ja en niet te vergeten een visum aan te schaffen. Hop hop nog even en dan zijn de komende twee weken zo voorbij.

Ik heb er zin in en ik hoop jullie ook!!