Nepal: de start van het nieuwe schooljaar

Thijs Verheijden, derdejaarsstudent Pabo

De vakantie is voorbij en de scholen gaan weer beginnen in Nepal!
Een frisse start. De temperatuur is ideaal, het zonnetje lacht je toe, de lucht is kraakhelder blauw en de apen moedigen mij aan op mijn weg naar school.
In de laatste twee weken van het voorgaande schooljaar ben ik aan de slag gegaan met het opstellen van klassenregels. En nu, nu mag ik samen met de lokale docenten deze klassenregels stap voor stap gaan invoeren. Ik heb posters laten afdrukken, een escalatieladder gemaakt voor ‘hoe te reageren als een student een regel onvertreedt’ en dit allemaal heb ik samen met de ‘Ik-boodschap’ verwerkt in een presentatie die ik vandaag ga geven!

Uh… of toch… niet?
Nee, de start van het nieuwe schooljaar wordt nog met één weekje uitgesteld.
#WelcomeToNepal 

Hoi allemaal, Ik ben Thijs Verheijden. Met veel plezier ben ik bezig aan het derde jaar van de PABO op de HAN in Nijmegen. En met nog veel en veel meer plezier ben ik bezig met mijn MINOR buitenland in het geweldige Nepal.
De HAN werkt samen met de Maya Foundation. Een stichting die onder andere het onderwijs in de (berg)dorpjes in de omgeving van Pokhara helpt verbeteren. Ik ben geplaatst in het dorpje Adhikaridanda (niet op GoogleMaps te vinden, zoek op Naudanda en ga dan omlaag).
Op soms irritant schreeuwende omaatjes na, een oase van rust.
Op de soms voorbijkomende motors na, een stap terug in de tijd, waar alles nog is zoals vroe… , nee zoals het in Nederland nooit is geweest. Het is primitief, laten we het daar bij houden.
Een dorpje met een koffiecoöperatie, met huizen van klei, waar ze het land ploegen met een buffel, waar ze eten met hun handen, waar ze helemaal niet tot nauwelijks Engels praten, maar waar ik wel wat kan betekenen!

Begin van het nieuwe schooljaar
In Nepal gaat alles relax. Don’t stress and enjoy life. Ik schrijf hier over in mijn blogs op Polarsteps, die ik zeker aanraad als je dit stukje wel amusant vindt om te lezen. Waar ik jullie iets over wil vertellen is een stukje uit dat zogenaamde ‘begin van het schooljaar’.
Het is 17 april, mijn verjaardag en de eerste schooldag. Ik heb te horen gekregen dat zondag en maandag toch nog geen school is en het vandaag zal beginnen. Ik heb snoepjes gekocht voor iedere leerling van de school (38) om te trakteren, iets wat iedere leerling doet als deze jarig is.
Als ik om 9:45 aan kom op school zou normaal het ochtendritueel moeten beginnen en om 10 uur de lessen. In plaats daarvan blijft iedereen maar wat om zich heen kijken, waarna ze om 10:25 maar eens naar binnen lopen. Niets aan de hand, denk ik. Ze houden zich hier nooit aan de tijden. Docenten komen steevast te laat het lokaal binnen, dat zal nu ook wel zo zijn. Om 11:00 uur zitten we met het lerarenteam nog steeds op kantoor ‘te chillen’.
“Shall we start?”, vraag ik.
“Yes, yes, soon, not yet”, zegt meester Hari.
Nee, dat had ik in de gaten. Zo gaat het altijd. Niemand weet precies wat het plan is, want er is geen plan. Iedereen zegt maar iets en als je iets vraagt aan zes mensen, krijg je zes verschillende antwoorden. Dat is overal zo in Nepal en dat went vanzelf.

Dan komen er ouders met kinderen binnen, zusjes met hun kleine broertje komen het kantoor in. Eén voor één moeten ze op het stoeltje gaan zitten tegenover het bureau van de principal. Er worden formulieren ingevuld en de rest van het team ‘zit er maar te zitten’.
Nadat ik drie keer heb proberen na te vragen aan Hari wat de bedoeling is, waarbij ik dán werd onderbroken tijdens mijn gesprek doordat hij gebeld werd en dán weer doordat hij plotseling met anderen gaat praten, is mij duidelijk wat er gaande is.
Iedere leerling uit het dorp zal opnieuw moeten worden ingeschreven. Je weet hier namelijk maar nooit of families plots zijn verhuisd naar de grote stad Pokhara op zoek naar welvaart.

Ook benieuwd op wat voor manier ik mijn verjaardag gevierd heb?
Lees meer over de onverwachte, maar onvergetelijke belevenissen in Nepal op mijn blogs. Ik vertel over het leven in het dorpje, over de leuke activiteiten die wij ondernemen met de andere Maya-vrijwilligers in het weekend (scootertocht, safari, ‘wie is de mol’, uitgaan, trekking) en over wat het met je doet als persoon.

Neem een kijkje door een dubbelklik op de link:
https://www.polarsteps.com/ThijsVerheijden/449724-de-reis-van-thijs-in-nepal