Bart is tweedejaars student Pabo Arnhem

Je kent het wel (als je een lerarenopleiding doet). Je moet een les geven en eigenlijk ben je wel eens bang dat er iets gebeurt, bijvoorbeeld je les loopt helemaal in de soep omdat… . “Denk dit dan gewoon niet” vind ik te gemakkelijk in deze context, hoewel het gelukkig meestal bij doemdenken blijft.  ‘Maar wat denk je dan?’ Vraag jij je, als geïnteresseerde lezer,  nu vast af. En voor diegene die nog niet afgehaakt zijn, zullen die gedachten die wij wellicht delen of gedeeld hebben hier op het venster verschijnen.

En Jawel
Het omheen draaien heeft er  misschien wel een beetje mee te maken.. Je bent gewoon bang dat je hele les in de soep loopt! Dat de kinderen zitten te klieren, dat als je zegt dat ze op moeten houden, ze gewoon doorgaan. Dat je net verteld hebt wat de kinderen moeten gaan doen en het zelfs op het bord geschreven hebt, kinderen nog het lef hebben om te vragen wat ze moeten doen. Dan wel dat de kinderen elkaar in de haren vliegen. Een nachtmerrie waarbij je hoopt dit zelden tot nooit mee te hoeven maken.  Dat je een briesend kind weg moet trekken bij andere kinderen omdat je bang bent voor het ergste. Of dat je zulke brutale kinderen in je klas hebt dat je er gewoon om moet lachen, maar stiekem heel erg medelijden met een kind hebt.

En ja wel, ik zat in die ‘nachtmerrie’.  En inderdaad, veel studenten (en invallers) zien dit inderdaad als een regelrechte nachtmerrie. Ik niet. Het zit namelijk zo: Ik liep op de onderwijsmarkt lekker rond te lopen, met het idee dat ik niet wist wat ik wilde. Ik raakte in gesprek bij een kraampje met een vrouw. De school leek me interessant, evenals het schoolontwikkelthema en ik dacht: “Laat ik hier maar mijn kleuterstage gaan doen”.

Op bezoek
Een tijdje later zag ik online dat ik stond ingedeeld bij die bewuste school. Tevreden als ik was keek ik naar de toegewezen groep. Echter stond daar niet groep 1/2, maar ‘bovenbouw 2’. ..
Nadat ik mij had bedacht dat ik dit ook wel prima vond en besloot te bellen, klonk een enthousiaste juffrouw aan de andere kant van de lijn. Echter wilde zij wel graag een gesprek met mij en met de stagebegeleidster op locatie. Tijdens dat gesprek werden de kenmerken van deze klas genoemd, die vrij heftig zijn. Zo heftig dat veel invallers met knikkende knieen al gillend het gebouw uit zijn gerend. Ik werd voor het blok gesteld: “wil ik als 2^e jaars hier aan onderworpen worden?” Het antwoord volgt in de volgende blog..

wacht..

Ik ben geen soapserie..

Mijn antwoord was overtuigend en weloverdacht: “JA!”. Ik zie dit niet als belemmering, hoewel ik me wel bewust was van het feit dat het wel eens moeilijk zou kunnen gaan worden, maar als een uitdaging! En zo doende kreeg ik mijn stageplek in een ‘beruchte’ klas op een SBO-school.

Speciaal basisonderwijs
De principe van een SBO-school is dat de school een streekfunctie heeft en met meerdere reguliere basisscholen samenwerkt. Kinderen die op die reguliere basisscholen uitvallen qua gedrag of qua leerproblemen worden geplaatst op zo’n SBO-school. SBO staat voor ‘speciaal basisonderwijs’. Hoewel de naam anders zal vermoeden, is dit geen speciaal onderwijs. Dit wil zeggen dat deze school (en alle andere SBO’s ook) vallen onder de wet van primair onderwijs. En dat wil dan weer zeggen dat deze school, net als alle andere reguliere basisscholen, tegemoet moeten komen aan de kerndoelen.

Qua gedragsproblemen zie je met name terug dat sommige kinderen hun boosheid niet kunnen controleren, door kunnen slaan in ongewenst gedrag, zichzelf te kort doen, autistisch spectrum stoornissen hebben enz.

Qua leerproblemen zie je vooral dingen tijdens de lessen zelf. Bij rekenen zijn er kinderen die werken op groep 7 (of een enkeling groep 8) niveau. Er is echter ook een praktisch rekenenklas, die alleen praktisch rekent op het niveau van groep e3, m4… Maar ook slechte concentratie, te druk in hun hoofd of nog andere dingen horen hierbij.

Ontwikkeling
Ondertussen heb ik deze stage al afgerond. En met een 7,5 in de pocket ga ik door naar de volgende stage. Zwevend zal ik niet gaan, want mijn rugtas zit vol met bagage die ik meeneem, want niks is leerzamer dan een SBO school.

Allereerst zie je hoe belangrijk duidelijkheid is voor de kinderen. Ik ben aan de slag gegaan met timetimers, afspraken, vaste rondes lopen, geen vingers opsteken en zo verder. Klinkt voor veel misschien als doodgewoon, maar doe je dit hier niet, pak je spullen dan maar weer in… De organisatie moet echt staan voor je überhaupt inhoud aan je lessen kan geven.

De relatie met de kinderen is van levensbelang.  Ik zie dit tevens als een voorwaarde voor lessen die je kan geven. Dus daar moet je als leerkracht ook extra mee aan de slag.

En als laatst heb ik echt leren ingrijpen. Vechtende kinderen uit elkaar, woedende kinderen af laten koelen, kinderen daadwerkelijk op de gang zetten, vele gesprekjes gevoerd met leerlingen die ongewenst gedrag vertonen, niet accepteren hoe kinderen tegen je praten en nog veel meer..

Het einde der stage
En dan gaat die tijd ook nog zo snel. Ik had echt een leuke stageperiode. Je merkt ook dat de collega’s om je heen heel belangrijk zijn. Voor als je even geen uitweg meer zou zien, voor gezelligheid, voor overleggen en voor simpelweg hulp aan elkaar. Ik denk dat collega’s net zo of misschien nog wel belangrijker zijn dan je klas zelf.

En ik kan er nog wel uren over doorpraten.  Als je specifieke vragen hebt mag je die natuurlijk altijd stellen. Als je de kans krijgt om op zo’n school stage te lopen moet je dat echt doen. Ik heb niet aan alle competenties volledig kunnen voldoen, want je moet kijken naar wat wel haalbaar is. En vooral wat je er méér uithaalt. Want een stage als deze motiveert mij veel meer dan de opleiding zelf!

Website Pabo Arnhem