Mijn naam is Iris van den Boom. Ik ben een derdejaars student aan de tweedegraads lerarenopleiding Biologie. In de aankomende 5 blogs zal ik schrijven over het 2e semester van leerjaar 3, het minor gedeelte. Ik doe de minor ‘’Onderwijs in een Internationaal perspectief’’ in Yogyakarta Indonesië. Ik zal daarom vertellen over hoe de keuze voor mijn minor tot stand is gekomen, over de voorbereidingen hiervan, mijn stage tijdens de minor, de lessen die ik volg aan de universiteit en het leven in Indonesië voor mij. Hopelijk krijg je hierdoor een beter beeld over hoe dit gedeelte van de opleiding ervoor mij uitziet en wat de mogelijkheden hierin zijn. In deze blogpost ga ik het hebben over alle voorbereidingen die ik heb gedaan, voordat ik daadwerkelijk naar Indonesië kon vertrekken.

Toen ik mijn keuze had gemaakt voor de bestemming kon ik mij gaan inschrijven via het portaal van de HAN. Via de insite pagina van de HAN stond een heel stappenplan uitgeschreven over hoe je je moest inschrijven voor de bestemming waar je naar toe wilde. Ik heb dit gevolgd en vervolgens een motivatiebrief moeten schrijven en je kon eventueel je top 3 van bestemmingen doorgeven, ik heb alleen Indonesië doorgegeven. Toen was het afwachten op bevestiging dat ik definitief was ingedeeld bij deze bestemming.

Hierna is er vanuit onze begeleider voor de minor een afspraak ingepland, zodat onze groep waarmee we gingen elkaar konden leren kennen en de eerste lopende zaken konden bespreken. We hebben besproken dat we alvast onze accommodatie konden regelen, naar vliegtickets konden gaan kijken en ons moesten gaan inschrijven voor studiebeurzen. Voor de accommodatie hadden we een aanrader van iemand die het voorgaande jaar ook was gegaan, die eigenaar hebben we meteen bericht.

Wat betreft de studiebeurzen stonden deze duidelijk weergegeven op Han insite, met voor wie dit bedoelt was, welke voorwaarden er aan vast zaten en wanneer de inschrijfdeadlines waren. Wij hebben ons ingeschreven voor de Holland Scholarship en drie personen van ons hebben deze uiteindelijk ook gekregen.

Voor de definitieve bevestiging van goedkeuring vanuit de universiteit in Yogyakarta hebben we heel lang moeten wachten, dit bracht het gevolg mee dat we binnen een korte tijd veel documenten moesten invullen en bepaalde dingen regelen. De universiteit regelde ons visum, dus mede hiervoor moesten we veel documenten opsturen. Verder moesten we een uitgebreid toelating formulier invullen, kopieën opsturen (pasfoto’s, paspoort, diploma’s, cijferlijsten van de HAN), vaccinatiebewijzen en gezondheidsverklaring delen (van deze prijzen schrokken wij trouwens heel erg) en heel veel documenten ondertekenen die verklaarde dat we bijvoorbeeld financiële hulp hadden mocht dit nodig zijn. Binnen twee weken tijd dus veel moeten regelen.

Hierna was het voor ons wachten totdat we ons visum zouden binnenkrijgen vanuit de universiteit en we definitief een vliegticket konden gaan boeken. Uiteindelijk hebben we ons visum pas twee weken voordat we gingen gekregen, dus hebben we moesten gokken op onze vliegdatum. We kregen namelijk ook niet goed te horen wanneer ons rooster zou gaan starten. We hebben data daarom gebaseerd op het rooster van dat semester van het voorgaande jaar.

Naast alle documenten voor de uni, onze accommodatie en de vliegtickets hadden we ook nog persoonlijke zaken waar we aan moesten denken. Bijvoorbeeld het omzetten van onze thuiswonende beurs naar uitwonend en het aanvragen van een OV-vergoeding, ook dit moest op tijd gebeuren, zodat we dit daadwerkelijk konden gaan ontvangen op locatie. Naast financiële zaken heb ik ook nog veel spullen geregeld en gekocht voordat ik ging.

Denk hierbij aan een grote koffer, genoeg zwemkleding, kleding voor tropisch weer, zonnebrand en andere verzorgingsproducten die daarginds niet te verkrijgen zijn. Het was een uitdaging om ‘’zomerse’’ spullen te kopen, aangezien het in Nederland op dat moment midden in de winter was, maar het is na veel zoeken toch gelukt. Al deze voorbereidingen waren toch meer dan dat wij van te voren hadden gedacht.