Arnela Dizdarevic, 3e-jaarsstudent Leraar Engels.

Na een lange tijd van e-mailen, gesprekken en sparen is het dan eindelijk zo ver. Na een vlucht van twaalf uur zit in de bus die me naar het centrum van Seoul brengt. Pas nu realiseer ik me dat ik er ben. Alleen. De glimlach kan niet van mijn gezicht worden getrokken, dit is intens geluk.

Ik kom aan in mijn studio en wat een prachtig uitzicht heb ik, dit is ook waar ik voor betaal natuurlijk. Ook hier golft het gevoel van geluk door mijn lichaam, hard work really pays off. Nu begint mijn leven in Zuid-Korea voor de komende paar maanden.

Ik heb direct contact opgenomen met mijn stage en ben rustig begonnen met het settelen van mijn studio. Boodschappen doen, de omgeving verkennen en natuurlijk mijn Koreaans te oefenen.

Niet veel dagen later kreeg ik een mail van mijn stage dat de stage pas in maart begint, dit kwam hard aan. Wat moet ik nu tot die tijd doen? Gelukkig heb ik veel hulp gehad van mijn docent op de HAN die mij geruststelde en mij advies gaf om misschien andere vrijwilligerswerk in de tussentijd te doen. Ik ben meteen aan de slag gegaan en ik ben zo dankbaar dat ik dit heb gedaan. Ik heb me voor veel dingen ingeschreven. Elke zondagavond ging ik met een groepje (vaak waren het Amerikaanse soldaten) de daklozen in de omgeving van Seoul station eten geven. We liepen altijd ruim een uur lang door de kou, maar we hadden het gezellig en deden een goede daad. Ik heb hier leuke mensen leren kennen en ook een andere kant gezien van Seoul.

Daarbij heb ik ook de kans gekregen om bijles Engels te geven aan Koreaanse kinderen die uit arme families kwamen. Deze kinderen waren zó lief en ook heel goed in Engels. Het was een interessante ervaring om Engels les te geven in alléén Engels. Ik spreek een heel kleine beetje Koreaans, maar het was voor ons beiden een uitdaging. Ook hier heb ik een vriendin gemaakt, een Koreaanse Engels docente in Seoul. Mijn geluk kan niet op. Tegelijkertijd neem ik ook elke week deel aan language exchanges. Er zijn er veel in Seoul en hier kom je bij elkaar met buitenlanders en Koreanen en leer je nieuwe mensen kennen. Ook zijn er speciale bijeenkomsten waar buitenlanders de Koreaanse taal leren van Koreanen. Ongeacht dat mijn stage pas later kon beginnen heb ik mijn tijd goed besteed en heb ik de kans gekregen om diep in de cultuur te duiken. Praten met Koreanen en over hun leven in Zuid-Korea, het eten van de HEERLIJKE Koreaanse cuisine en natuurlijk van Seoul mijn tweede thuis maken.

Helaas was COVID19 snel en eerder verspreid door Korea. Hierdoor heb ik nooit kunnen starten aan mijn stage waarvoor ik naar Zuid-Korea was gekomen. Ook was al het vrijwilligerswerk dat ik deed geannuleerd. Het is jammer, maar ik ben heel erg dankbaar dat ik deze ervaring in Seoul heb mogen meemaken en ik kom zeker terug.