Ilse is vierdejaars student lerarenopleiding geschiedenis

Het is de eerste les na het weekend. Maandag 11 april, 1e uur, 1e klas.

‘Mevrouw! Mijn hamster is dit weekend dood gegaan!’
‘Ooh Kyra, dat is vervelend! Was hij al oud?’
‘Nee joh mevrouw! Die worden maar 1 en nu krijg ik toch een konijn dus dat maakt niet uit!’
‘Mevrouw, mevrouw! Mijn volleybalteam heeft dit weekend gewonnen van het team van Tim! Ha!’
‘Mevrouw, ik was bij opa en oma dit weekend, en toen was mijn broertje er ook want mijn ouders die waren weg ennee en toen waren de ratjes thuis en toen was hij verdrietig want hij miste die ratjes en ze hadden geen snoepjes enzo en toen zei oma vanneee, uuh.. Ja die ratjes zie je toch snel weer ennuuh..’
‘Nou Roy, ik vind het wel sneu voor je broertje, is nu alles weer goed? Ja? Oké, ga lekker zitten, dan beginnen we!’
‘Uuuh mevrouw, u heeft niet gezegd hoe uw weekend was!!’

Wel of niet?
Hmm.. En dan komt het. Moet ik leerlingen van 12 vertellen dat het uit is met mijn vriend? Is dit die persoonlijke grens, waarbij je zelf moet kijken of je  het wel of niet vertelt? Dat leer je namelijk niet op de opleiding; je houdt er wel eens een discussie over, maar als het je overkomt, sta je toch even een split second na te denken.

Als ik het zeg, komt er natuurlijk een stormvloed van vragen. Daar heb ik nu geen zin in. Maar ze zien wel iets aan me. Maar ik ga het nu niet vertellen. Nooit niet. Of wel?

‘Ik heb een leuk weekend gehad ladies and gentlemen. Nee was echt heel leuk, vertel het binnenkort wel! Waar gaan we het vandaag over hebben…’

En nu?
2 uur later heb ik een tussenuur. Naast het overpeinzen van het weekend en het bedenken van snode wraak plannen, zit ik te denken wat ik moet doen bij een vraag als deze. Kan ik het leerlingen vertellen? Gaat wel een beetje ver eigenlijk. Maar aan de andere kant, het hoort er wel bij. Als bij 1 van die leerlingen de verkering uit gaat en zij zijn verdrietig (Nikky was gedumpt door haar vriendje, maar dat maakte niet uit, want Frank was toch leuker en die was ook op de scouting, dusse mevrouw, nu heb ik met Frank!), nogmaals, als ze verdrietig zijn, dan weten ze dat het niet raar is.

Betrapt
Peinzend loop ik naar de lerarenkamer. ‘Mevrouw! Mevrouw!’ Vanachter ben ik beslopen door Yvonne, Inge en Kathy.
‘Mevrouw.. Gaat het wel goed met u?’ ‘Ja hoor!’
‘Mevrouw, volgens ons niet. Wij denken dat het uit is.’ Pardon? ‘Nou, jullie zijn wel scherp op maandagochtend.’
‘Het is uit heh mevrouw?’ Geen ontkomen meer aan. ‘Ja, dat klopt.’
‘Ja mevrouw, we zagen het meteen. Maar dat maakt niet uit hoor, u mag ook wel een keer wat chagrijnig zijn, en dat viel eigenlijk wel mee, en u vindt vast snel weer een nieuwe vriend!’
‘Uh.. Ja. Bedankt! Lief van jullie! Ik ga snel mijn boterham opeten!’

Conclusie
Conclusie die middag was, dat leerlingen schijnbaar alles aan je aflezen als ze je goed kennen. Conclusie 2 is, dat binnen een tijdsbestek van 4 minuten alle brugklassen op de hoogte waren en allemaal naar me knikten als ik langsliep.

En hoe toevallig was het, dat de volgende dag  Yvonne ‘opeens’ verjaardag had gehad en er cakejes over waren en die dus maar mee had genomen. Rose cupcakes met chocolade glazuur en een hartje van suiker. Haar broer was jarig en die werd 15. Yeah right, maar wel uber schattig.

Enigszins paradoxaal was de bevinding die ik vanmiddag deed. Nadat Nikky had verteld dat ze Tom leuker vond dan Frank en ze dus toen met Tom had ‘gekregen’ en ze Frank had gepingd dat het uit was, vertelde ik dat ik ook een nieuw vriendje heb. 23 paar ogen keken me aan.

‘Uh mevrouw, de cavia van het zusje van Patrick is dood hoor!’

Website lerarenopleiding geschiedenis

De namen in deze blog zijn gefingeerd.