Studenten Anke Govers (Pabo), Juul Scharroo (Academische pabo) en Hanna Gilsing (Academische pabo)

Na een eerste nacht in Marrakech – voor sommigen met veel straatlawaai en moskeegeluiden, voor anderen helemaal stil – begon zaterdag onze eerste volle dag hier in Marokko. We startten de dag met een typisch Marokkaans ontbijt: broodjes met boter en marmelade, koffie, verse (zoete) thee en een gigantische pan grijze rijstepap waar de meesten van ons zich niet aan gewaagd hebben. Hierna gingen we in groepjes de stad in, allemaal met een opdracht. We moesten allemaal een wijk in de oude stad, de medina, bezoeken, goed kijken wat ons in deze wijk opviel en hier later op de dag verslag van uitbrengen aan de rest van de groep.

Hier hebben we onze ogen uitgekeken en zijn we een hoop bijzondere dingen tegengekomen. Smalle steegjes met prachtig versierde voordeuren, kruiden zo ver als het oog reikt en vooral veel, heel veel mensen. In alle uithoeken van de stad zitten winkeltjes verstopt. Verschillende ambachten worden vertegenwoordigd. Zo vonden we meubelmakers, lederwerkers, slagers, wevers en zilversmeden. Overal mensen die je vriendelijk, maar doch dringend willen verzoeken om even een kijkje te komen nemen in hun winkel. Al snel worden de eerste kopjes mierenzoete thee ingeschonken en aangeboden. Om het waar verder te promoten worden er stukjes eucalyptus in de thee gedaan om meerdere smaken te ervaren. Meteen is het niet meer te drinken. Sterke smaken gebruiken ze hier in Marokko.

Een ander groepje komt in een markthal voor de lokale bevolking. Een hal vol met kraampjes. Kippen die onder in het gaas zitten en stuk voor stuk worden geslacht. Konijnen, vis, kruiden, groenten en bloemen waren er te vinden. Opeens hoor je een toeter achter je en blijkt dat er een man op een motortje achter je langs wil. Snel moeten we opzij springen om onze voeten heel te houden. Ook komen we ezels met karren tegen.

’s Middags zijn we naar het moderne deel van de stad gelopen. Allen waren we onder de indruk van het grote contrast: met de dure winkels, hoge gebouwen en chique geklede mensen is dit nieuwe deel geenszins vergelijkbaar met de medina. Ongelofelijk dat deze twee delen allebei tot dezelfde stad behoren.
Tot slot hebben we ontdekt dat we deze week niet gaan doorbrengen in een erg overzichtelijke stad, verdwalen gebeurt hier meermaals per dag. Bovendien is elke poging tot oversteken een kamikazeactie waarbij het risico groot is dat we een beroep moeten doen op onze reisverzekering: zebrapaden hebben geen functie en voorrang moet je nemen, niet geven.