Mirna is derdejaars student Pabo Groenewoud Nijmegen

Oke, hier zit ik dan:
Ooh, wat is het lastig om te beginnen met deze blog. Op mijn andere blog op waarbenjij.nu kan ik gewoon een soort dagboek verhaal schrijven. Hier moet het iets korter en krachtiger.

Mijn afscheidsfeestje was echt heel erg leuk! We zijn de donderdag voor ik weg ging nog uitgegaan in Nijmegen bij van Buren en the Underground, dus erg gezellig! Toch had ik nog steeds niet echt het idee dat ik gewoon voor vier maanden naar Amerika ging.

Het afscheid:
Het afscheid op Schiphol was een beetje anders gelopen dan verwacht. Toen we aankwamen hadden we verwacht dat we nog gezellig koffie konden drinken. Maar ik kon gelijk boarden. Ik moest dus snel afscheid nemen van mijn vader, moeder, Kim (schoonzusje) en Senn (mijn lieve neefje van 3 maanden). Ik moest eigenlijk wel huilen, maar wilde niet toegeven. Dus het is gelukt om mezelf groot te houden!

Jetlag!
Op het vliegveld in Nederland kreeg ik een heel verhoor over of ik zelf mijn koffer had ingepakt en of mijn papieren in orde waren. Later kon ik instappen. Ik had 3 stoelen voor mij alleen, dus ik heb heerlijk geslapen. Zo’n acht uur en dat overdag, haha. Nu had ik hierdoor een jetlag, omdat mijn lichaam helemaal van de waps was van het tijdsverschil, slapen op verkeerde momenten. Geen aanrader dus!

Toen ik aangekomen was in the U.S.A. zo rond 21.30 en Amerikaanse tijd us 15.30, moest ik door de douane. Ik was echt heel zenuwachtig. Ik kreeg spontaan buikpijn en hoofdpijn, omdat het zo erg zou zijn. Nou in Nederland deden ze moeilijker! Ik kreeg drie vragen en kon doorlopen.
Ik had een overstap in Philadelphia en dacht: ik heb dorst, ik ga een cola halen. Dus ik die halen. Nou, mijn eerste ervaring met Amerika was gemaakt. Krijg ik een gigantisch grote beker cola. Zeg maar de grootste van de Mc Donalds. En dat was zelfs een kleintje… Tja.

I’ve been arrived (translation: ik ben aangekomen)
Toen ik in Richmond aankwam stonden er 11 Franse studenten en een Engelse student op mij te wachten. Ik was de laatste. Mijn koffer was er gelukkig, maar die van 1 Franse en de Engelse niet, dus die hebben twee dagen zonder koffer gezeten.

Longwood is erg mooi. De gebouwen zien er historisch uit. Alles is uitgespreid en alles is groot. De auto’s, het drinken. Al het eten is 10x zouter, 10x zoeter, 10x bitterder en 10x groter dan in Nederland. Ik kan er niet aan wennen dat ze hier pizza als ontbijt eten en friet als lunch en ’s avonds uit eten gaan…

Het onderwijs:
Natuurlijk is dit een onderwijsblog, dus moet ik ook iets schrijven over het onderwijs. Ik zit op een universiteit waarbij de studenten een Major kiezen. Bijvoorbeeld Elementry school teacher, dat is basisschool van 4 jaar tot 10 jaar. De studenten volgen dan de verplichte lessen. In de vier jaar moeten ze alle vakken gevolgd hebben en minimaal één stage gelopen hebben. Ze mogen zelf plannen wanneer ze welke lessen doen en hun stage. Dan hebben ze ook nog verplichte lessen in General Education. Dit houdt in dat ze kennis moeten hebben van alle vakonderdelen. Biologie bijvoorbeeld. Zo gaat het hier ongeveer voor de universiteit.

Schoolloopbaan:
De schoolloopbaan is hier ook anders. Als je vier jaar bent ga je naar de kindergarden. Dit is hetzelfde als onze kleuterklas, maar het verschilt per school. Dan als je in onze groep 3 zit, zit je in Amerika in de first grade (ik weet niet zeker of het laatste woordje, grade goed is, maar ik kan het nu niet navragen). Dit tot je 10e. Dan ga je naar de Midle school. Dit is van 10 t/m 12/13. Dan high school en dan naar de universiteit. Elke universiteit verschilt per niveau. Je moet hiervoor solliciteren (net als in de films!).

Mijn lessen:
Ik volg vier lessen, maar ik twijfel of ik er een ga veranderen, omdat het een erg lastig vak is. Ik volg:

– Principals of sociology (dit is moeilijk);
– Contemporary social problems;
– Children’s literature;
– Survey of exceptional children.

De vakken zijn erg leuk. Bij de eerste twee vakken over sociology, ga je nadenken over problemen die in Amerika spelen. Veel problemen in Amerika (scheidingen, zwart/wit) zijn ook problemen in Nederland, dus ik mag het combineren. Bij kinderliteratuur moeten we 15 boeken lezen. Deze gaan we analyseren en bekijken waarom het wel of geen goede boeken zijn. Erg interessant. De laatste heb ik nog niet gehad. Die is op maandagavond van 6pm-8pm. In Nederlandse tijd is dan van 12 uur ’s nachts tot 2 uur ’s nachts, haha.

Culture shock of hitting the wall:
Ik heb hier duidelijk last van een culture shock. Ik mis (na 6 dagen al!) de meest simpele Nederlandse dingen. Praten in Nederlands, koffie van pa en ma ’s ochtends, de chaos en drukte hier, het Nederlands spreken, zelfs de PABO! (maar meer de gezelligheid bij Baliebalie, voor outsiders, studiecentrum).
’s Ochtends zijn de moeilijkste momenten (heb ook al 3x gehuild en voor degene die mij kent: Dit is zeer zelden!). ’s Ochtends weet ik niet precies wat de dag brengt en wil ik naar huis. Ik heb al wel afgesproken met de Franse studenten dat we snel gaan reizen!

Nu moet ik echt gaan douchen, omdat ik net gesport heb (ja!) en om 7pm Amerikaanse tijd afgesproken heb te lunchen! Kijk op http://mirnainamerika.waarbenjij.nu voor meer verhalen en voor foto’s moet je me op Facebook of Hyves toevoegen!

Meer informatie over Pabo Groenewoud Nijmegen