“Life is not about waiting for the storm to pass…
Michelle is eerstejaars student deeltijd lerarenopleiding Engels
…It’s about learning to dance in the rain”. Dit tegeltje kwam ik vorige week tegen bij een vriendin en ging deze week wel op, toen ik voor een dag mijn mentorklas op de voet volgde.
Weinig weet ik van ze, gezien het feit dat ik ze maar twee keer per week zie. Bij Engels zijn ze de afgelopen weken bezig geweest met een project, waardoor ik nog geen hoogte heb gekregen van hoe deze klas tijdens normale lessen zich zou gedragen. Daarom had ik deze week geregeld dat ik ze een dag zou mogen observeren tijdens verschillende lessen. Gelijk een kans om mijn mededocenten in actie te zien! Of juist het gebrek aan actie..
Dat wordt een kort dagje
Mijn vrije woensdag opgeofferd om een dag mee te lopen, kwam ik er op het vroege ochtenduur al achter dat mijn dag in plaats van 7 lesuren nog maar 4 lesuren zou bedragen. Daarnaast gold ook nog eens het 40-minutenrooster vanwege rapportvergaderingen. Kleine tegenvaller… Maar gewapend met mijn aantekeningenboekje ging ik vol goede moed het eerste uur in. M&M stond op het programma, oftewel mens en maatschappij, waar de accenten liggen op aardrijkskunde, geschiedenis en een beetje economie. Het leken wel engeltjes, zo rustig waren ze! Met 100% zekerheid kan ik zeggen dat dit mede door de docent kwam, die eveneens rust en kalmte uitstraalde en iedere ongeregelheid direct in de kiem smoorde. De uitspraak van deze les was toch wel “Weet ik veel = betekent dat je er over na moet denken”. Vraag voor mezelf: Zou ik zelf ook zoveel rust uitstralen en ad-rem kunnen reageren?
Een comedie waar niet om gelachen kon worden
Het tweede uur zou ingeroosterd zijn voor een les Nederlands. Deze kreeg vandaag echter een andere invulling, want er zou film gekeken worden, dus weinig observatie mogelijkheden. Besloten werd dat ik daarom maar bij de rapportbespreking van de mentorklas van de M&M docent zou komen zitten. Nuttig om mee te maken hoe leerlingen werden aangesproken op hun tekorten (onvoldoendes) op het rapport, maar toen ik na dit uur te horen kreeg dat het er bij Nederlands toch heftiger aan toe was gegaan, had ik stiekem wel een beetje spijt. Het derde uur (kunst en cultuur) werd ik namelijk ingelicht door de “mamma van de klas” die maar al te graag wilde dat ik bij haar kwam zitten. Zo gezegd, zo gedaan. Een beetje een band proberen te creeeren doet toch niemand kwaad? “Ja, mevrouw V. had strafwerk opgegeven, maar wist niet meer waarvoor, dus waarom zou ik het dan maken?” Tja,… hier was dat stukje ad-rem wel van toepassing geweest om gelijk een degelijk antwoord te geven…
De laatste aantekening was een korte samenvatting
Na de pauze was ik al aangekomen bij mijn laatste uur van de dag, wiskunde. De problemen begonnen al direct vanaf het begin, de punten van het laatste proefwerk waren nog niet bekend en hierover werd toch zeker wel 5 minuten gesteggeld. Duidelijk werd wel dat in deze klas het thema “voor wat hoort wat” toepasbaar is. Geen punten? Dan doen wij ook niks, dat was nu wel het uitgangspunt. Het zou een huiswerkles moeten zijn, waar in totaal 10 opdrachten gemaakt moesten worden, maar dit liep toch anders. Na 10 minuten werden de eerste boeken al stoicijns in de tassen gestopt. Mobieltjes werden druk gebruikt, uiteraard uit het zicht van de docent. En ondanks dat de docent door de klas bleef lopen, was het einde eigenlijk al zoek. Wanneer achterin gesproken werd en de docent erheen liep om dit te sussen, begonnen ze voorin wel weer met praten. Het leek eigenlijk wel onbegonnen werk. Des te verder de les vorderde, des te wilder de klas werd. Toen tassen door de klas vlogen, ze elkaar begonnen te slaan, achtervolgingen door de klas plaatsvonden en sommige zich verstopten achter kasten, kon mijn laatste aantekening de les kort samenvatten, “Jeetje!”
Duidelijk dat hier liever gewacht werd tot de storm over was, in plaats van het heft in eigen hand te nemen..
Vol goede moed ga ik week 5 van mijn stage in, na het in ontvangst nemen van een aantal positieve eerste conclusies met betrekking tot mijn lesgeven, waar werd gewezen op mijn improvisatievaardigheden, stemvolume en algehele houding voor de klas! Nu alleen nog even mijn stem proberen te hervinden..
Website deeltijd lerarenopleiding Engels
Poeh! Ik herken je verhaal! Observeren lijkt soms saai of makkelijk, maar het is af en toe even flink schrikken en daarna slikken en denken: doe ik het ook zo? Je weet nu in ieder geval dat je niet op de docent van het laatste uurtje wil gaan lijken… Succes in de volgende week!