Christine, vierdejaarsstudent Lerarenopleiding Nederlands

De tweede workshopdag. Ik merkte meteen dat we van de eerste workshopdag al veel hadden geleerd. Zo ging het begin een stuk soepeler; er was een gezamenlijke start waarin twee docenten hun onderwerp presenteerden en daarna konden studenten zich inschrijven bij één van de twee workshops. De groepen waren gemengd samengesteld met Turkse en Nederlandse studenten. Er hing een echte werksfeer.

De workshop die ik met de groep gaf, ging over duurzaam onderwijs en de 21st century skills. Het was leuk om te zien hoe de studenten daar hun eigen invulling aan gaven en dat ze allemaal hun creativiteit gebruikten. De Turken en Nederlanders konden, ondanks het verschil in cultuur en achtergrond, elkaar goed aanvullen. Het belangrijkste deelde iedereen, namelijk liefde voor het onderwijs. Dat was een goede basis!

Om deze twee intensieve dagen goed af te sluiten, zijn wij met een aantal studenten uit eten geweest. Ik raakte in een interessant gesprek met een meisje over ons geloof (zij als moslim en ik als katholiek). Al snel ging het onderwerp over… seks. Zij verbaasde zich over het feit dat katholieken geen condoom mogen gebruiken en vroeg aan mij hoe dat nu zat.

Ik vond het een gewaagde vraag voor een meisje dat maagd moet blijven voor het huwelijk. Het werd me duidelijk dat meiden dit minder doen vanwege hun geloof, maar vooral wegens het behouden van een goede reputatie. Het kan gebeuren dat jouw droomman je niet meer hoeft zodra hij erachter komt dat je niet hebt gewacht tot na het huwelijk. En dat risico wil natuurlijk niemand lopen.

We hadden van Anneli nog een laatste opdracht gekregen om deze reis af te ronden, namelijk een gesprekje voeren van één minuut in het Turks. Deze opdracht kon ik meteen uitvoeren! We legden het aan de studenten uit en ze waren bereid om ons te helpen (zoals ik gewend was van de altijd behulpzame Turken). Het gebruiken van alle achtervoegsels om onder andere persoon en tijd uit te drukken, probeerde ik te begrijpen.

En wat een vreemde klanken heeft de Turkse taal om uit te spreken! Hoe vreemder ik het vond klinken uit mijn mond, hoe meer tevreden de Turkse keek. Na veel voorbereiding en gelach lukte het me uiteindelijk om er (al hakkelend en struikelend) wat Turkse woorden uit te persen. Het resultaat kon aanschouwd worden tijdens de laatste bijeenkomst op 23 mei.