Bram Raaben, derdejaars student lerarenopleiding biologie

Beste Lezers,

Mijn naam is Bram Raaben en ik zit in het derde studiejaar van de opleiding leraar biologie. In het derde jaar is het de bedoeling dat we ons bezig houden met een minor, mijn minor bestaat uit het les geven in Suriname! Op 31 januari ben ik vertrokken richting Paramaribo, de hoofdstad van Suriname. Eenmaal geland zijn we met een busje naar ons nederige stulpje gebracht dicht bij het centrum. Paramaribo ziet er uit als een heel groot dorp, dan bedoel ik dat er niet veel hoge gebouwen zijn en dat het net lijkt alsof iedereen elkaar kent. Elke straat verschilt erg veel van elkaar, het ene moment kun je in een krakkemikkige straat lopen waar alle huizen bijna vervallen zijn, het volgende moment loop je dan weer in een straat met veel mooie huizen met grote hekken er omheen. Kortom is het een verschil van dag en nacht, telkens als je weer een nieuwe straat in slaat.

Naast het verkennen van de stad en de prachtige natuur van Suriname ben ik hier natuurlijk gekomen met een doel, lessen geven in Suriname. Ik loop stage op het Arthur Hogendoor Atheneum, een particuliere school waar de rijke en slimmere kinderen zitten. Op deze school kom je niet binnen zonder een goed resultaat te hebben gehaald op de basisschool en je ouders moeten ook veel geld hebben om hier les te krijgen. Er zijn naar mijn weten weinig particuliere scholen hier in Paramaribo, de meeste scholen zijn Christelijke scholen waar iedereen welkom is. Huisgenoten van mij lopen stage op deze Christelijke scholen en vanzelfsprekend worden er gesprekken gevoerd over de verschillen tussen onze stagescholen. Uit deze gesprekken heb ik geleerd dat ik echt les geef aan de ‘’elite kinderen’’ van Suriname.  Ik merk ook wel dat de leerlingen erg slim zijn, ze geven bijna altijd de juiste antwoorden en ze werken thuis erg hard aan het huiswerk. Ze bereiden zelfs de lessen al voor, hiermee bedoel ik dat ze de stof die ik uit ga leggen alvast doorlezen zodat ze gerichte vragen kunnen stellen en al een idee hebben waarover ik ga vertellen. In Nederland krijg je dit veel minder snel voor elkaar in mijn ogen, de leerlingen op mijn school hebben een veel hogere motivatie en veel meer respect voor de docenten dan menig leerling in Nederland.

Echter zijn de middelen wel beperkt hier in Suriname, ook op mijn school hebben ze bijvoorbeeld geen digibord of iPad ’s voor de leerlingen. Het is dus echt les geven met een krijtbord, een krijtje en een boek. Dit vergt van mijn kant veel meer creativiteit en improvisatie vermogen dan dat ik lessen geef in Nederland, op dit gebied zie ik dan ook veel groei bij mezelf. De boeken zijn aardig recent op mijn school, op andere scholen zijn de boeken soms wel eens 30 jaar oud. Dit is vanzelfsprekend een probleem, omdat er vaak nieuwe biologische ontdekkingen worden gedaan. Verder worden er veel Nederlandse voorbeelden gebruikt in de boeken, omdat de boeken uit Nederland komen. Zo gebruikt het boek bijvoorbeeld een paardenbloem of een naaktslak, beiden veel voorkomende organismen in Nederland, maar hier in Suriname zijn deze organismen bijna niet te vinden. Voor de leerlingen komt dit dus totaal niet in hun belevingswereld en wordt het niet tastbaar gemaakt, dit zie ik dus als een mooie uitdaging hier in Suriname.

Met nog iets meer dan 2 maanden te gaan, verheug ik me erg op alle avonturen en ervaringen die ik nog tegemoet ga komen. Bedankt voor het lezen!