Suzan van Megen en Kiki-may Cobussen,

Vanochtend was het al vroeg opstaan, om kwart over acht zat iedereen in de auto, klaar voor vertrek! Vandaag stonden er allerlei verschillende workshops op het programma. Zo gaven er een aantal studenten een workshop maar was er vooral de gelegenheid om deel te nemen aan andere workshops.

Bij binnenkomst stonden er allerlei tafels in een cirkel met daarop microfoons. Het deed ons denken aan een parlementaire kamer. De opening was erg indrukwekkend. Er liepen artiesten rond en iedereen was erg onder de indruk. Na de opening gingen alle studenten en docenten naar een ander klaslokaal. In dit lokaal zaten ook Marokkaanse studenten. Wederom werd er hier een optreden gegeven waarbij er veel gelachen werd. Vervolgens stelde de huidige directeur van de Pabo in Marrakech en de directeur van de Pabo in Nijmegen zichzelf voor.

Na de officiële opening werden de eerste contacten tussen de Marokkaanse en Nederlandse studenten gelegd. Deze kennismaking viel onder het genot van heerlijk versgeperste jus d’orange en zelfgemaakte Marokkaanse hapjes. Wij raakten in gesprek met een Marokkaanse student die op het punt stond om af te studeren. Hij vertelde ons verschillende dingen over het onderwijs en benadrukte daarin zijn visie. Hij vindt interactieve werkvormen erg belangrijk zodat de leerlingen met elkaar kunnen overleggen en iedereen betrokken is.

Na de Marokkaanse lekkernijen was het tijd om de eerste workshop te volgen

Iedereen had de keuze om per tijdstip uit drie verschillende workshops te kiezen. De workshops worden gegeven in klaslokalen waar de studenten normaal ook les krijgen. Deze lokalen zijn gescheiden van ‘het hoofdgebouw’. De studenten vertelden ons dat zij in de winter een jas aan hebben omdat het anders te koud is. Vandaag was het gelukkig erg lekker weer en was het binnen op een fijne manier fris. In de zomer kan het een stuk warmer zijn in de lokalen.

Wij kozen de workshop: L’Echange culturel: Accepter l’autre. Het leek ons interessant om in gesprek te

gaan over de verschillen en overeenkomst tussen beide culturen. De groep werd in twee groepen verdeeld. Iedere groep kreeg een verfdoek en verschillende kleuren verf. Gezamenlijk schilderde iedereen verschillende symbolen en werden er namen in het Arabisch, Berbisch en Nederlands opgeschreven. Gedurende deze workshop kwamen wij erachter waarom iedereen een witte lab-jas aan heeft. Dit draagt iedere docent op de basisschool en student zodat het krijt van het krijtbord niet afgeeft op hun kleren.

Tijdens de tweede workshop viel ons op dat de status in Marokko erg belangrijk is. Als je docent bent en daarom heen allerlei dingen organiseert, krijg je de titel ‘High professions’. Met deze titel sta je heel erg hoog en dat wordt ook zeker benoemd. In Nederland wordt de titel dokter-professor minder benadrukt. Dit was voor ons erg opvallend. Deze workshop was gevoelsmatig erg langdradig en af en toe was het lastig om én naar de professor én daarna de tolk te luisteren. Gelukkig was de tolk ludiek en gaf tussendoor inside (en onbedoelde) grapjes.

De laatste workshop gaven wij samen met Lieke. Wij hadden er onwijs veel zin in maar vonden het toch een beetje spannend. Van tevoren hadden wij goed geoefend en een lesvoorbereiding gemaakt. Nu mochten het presenteren en de workshop geven in het Engels. Wij willen muziekonderwijs voor iedereen toegankelijk maken. Gedurende deze workshop wordt er muziek gemaakt door gebruik te maken van ons lichaam. Zo kan je in je handen klappen, met je voeten stampen, in je vingers knippen, neuriën of zingen. Wij gaven een voorbeeld. Suzan begon met het stampen op haar voeten, Lieke haakte hierop in door met haar handen te klappen. Vervolgens klapte Kiki met haar handen op de tafel en begonnen wij alle drie te zingen op het liedje ‘We will rock you’.

Iedereen deed vanaf het begin enthousiast mee waarbij er gelachen werd en iedereen plezier had. Wij vonden dit heel erg mooi om te zien en genoten er volop van. Het was een heerlijke zonnige dag waarop iedereen enthousiast terugblikt en met plezier terugkijkt.