Elles Tönnissen, 3e-jaars studente, Lerarenopleiding Duits.

Grüezi mitenand!

Mijn naam is Elles Tönnissen en voor mijn opleiding zou ik ongeveer 4 maanden in het Zwitserse Zürich aan de Pädagogische Hochschule gaan studeren.

Op zondag 9 februari 2020 was het zover: ik vertrok met een klasgenoot met de auto naar Zwitserland. Hier had ik al vanaf het moment dat ik voor deze opleiding koos naar ‘uitgekeken’. Ik schrijf dit tussen aanhalingstekens, omdat ik het eerst (lees: de eerste twee jaar) helemaal niet zag zitten om alleen naar het buitenland te vertrekken. Nadat ik echter wist waar ik naartoe zou gaan en door contact te hebben gehad met de contactpersoon van het International Office in Zürich, die erg vriendelijk overkwam, was ik gerustgesteld.

De kennismaking

In de eerste week heb ik mij aan moeten melden als inwoner van de stad Zürich en had ik een kennismaking dag met de andere internationale studenten van de PH.

Er was geen introductie, wat ik eigenlijk best jammer vond. Tijdens een introductie kun je namelijk sneller meerdere studenten leren kennen die in hetzelfde schuitje als jij zitten. Ik had echter meteen een klik met een Duits meisje en zo geschiedde. Zij woonde wel in een ander studentenhuis dan ik, maar we hebben elkaar iedere dag gezien! De andere internationale studenten vanuit de PH waren wat terughoudender en gingen dan ook niet vaak mee iets ondernemen, wat ik zonde vond.

Ritme

Na de eerste week begon er ritme te komen in het studentenleven: school begon. Ik had les van maandag tot en met vrijdag (met donderdag als stagedag) en ik had me voorgenomen in het weekend leuke dingen te doen.

De PH heeft in totaal vier gebouwen, maar doen, vind ik, gezellig aan. De sfeer is een beetje hetzelfde als op de HAN: de groepen waarin je les krijgt, kunnen uitlopen van 10 tot 30 medestudenten en je zit dus niet in grote collegezalen. De docenten en andere studenten kennen je na een paar weken dan ook. Ik volgde ook een vak aan de universiteit en daar was ik onzichtbaar, de docent wist niet of ik er wel of niet was en dit maakte ook niet uit. Ik vind dat kleinschalige van de PH altijd erg prettig, maar dat kan natuurlijk per persoon verschillen. De vakken, en wat er van je verwacht wordt als internationale student, zijn prima te behappen. Bij het ene vak moet je meer doen dan bij het andere, maar heel lastig vond ik het niet.

Hierdoor kon ik, zoals ik mij ook had voorgenomen, in het weekend leuke dingen doen. Het buitenlandavontuur duurde dan wel maar 5 weken, maar in die weken heb ik best veel ondernomen: de Uetliberg beklommen, geschaatst, de botanische tuin bezocht, carnaval gevierd in Luzern, naar Konstanz geweest en theaterstukken bezocht. Ik kijk dan ook terug op een fijne tijd!

Abrupt einde

Net toen ik mijn draai gevonden had, kwam corona om de hoek kijken. Na lang wachten op bericht vanuit de PH, kwam er op vrijdagavond 13 maart het verlossende mailtje dat er het hele semester geen lessen meer plaats zouden vinden aan de PH en dat de gebouwen tot en met 24 april sowieso gesloten zouden blijven.

De keuze om naar huis te gaan, was hierdoor al snel gemaakt. Samen met mijn klasgenoot ben ik twee dagen later terug naar Nederland gekomen.

Hoewel 4 maanden, 5 weken bleken te zijn, heb ik er voor mijn gevoel zoveel als het kon van genoten en ik ben een ervaring rijker! Ik zou iedereen die nog hetzelfde te wachten staat dan ook mee willen geven dat je er ook in de aanloop naartoe van moet genieten. Dit is iets wat je waarschijnlijk nooit meer mee gaat maken en het kan zomaar ineens voorbij zijn.

Adé!