Daphne is tweedejaars student Pabo Arnhem

‘Juffrouw, heb jij een meneer? Je weet wel, dat je dan zo’n klein kindje hebt zo samen!’
‘Een vriend bedoel je? Nee, die heb ik niet.’
‘Oh, dus je ouders zijn nog niet dood?’

Ja… en wat geef je dan voor antwoord? Die vraag vloog door m’n hoofd heen op het moment dat ik voor kind M. stond. Ik was namelijk best benieuwd waarom hij deze vraag aan me stelde! Daarom besloot ik om dit maar gewoon te vragen.

‘Nou, maar juffrouw, dat is toch altijd zo? Dat als je gaat trouwen met een meneer en dat je dan, uhm, zo’n, uhm, kindje hebt dat je ouders dan dood zijn?’ Waarop ik antwoorde: ‘Is dat altijd zo?’ Het viel even stil bij M. ‘Nou, dat weet ik niet, maar bij papa en mama is dat wel zo hoor!’

Dit was natuurlijk wat ik wilde bereiken. M. begon een heel verhaal te vertellen over zijn vader en moeder. Die waren toch getrouwd en die hadden toch kinderen. Ja en bij hen waren de ouders overleden.

Kinderen leggen snel verbanden tijdens gesprekken. Ze kijken vaak terug naar situaties uit het verleden en koppelen dit dan terug naar de nieuwe situatie.

kleine momenten zijn opeens heel groot
‘Juffrouw, mag ik iets vertellen over mijn weekend? Nou, ik ging naar zo’n park met heel veel van die dingen waar je zo in zo’n karretje gaat en dan heel vaak over de kop gaat. En toen moest ik eerst wachten met heel veel mensen samen. Er was een meneer die me pakte en ik moest onder de meet. Ik was al heel erg groot want ik kwam precies tot de kant zo. Hij had me niet geloofd en daarom moest hij me scannen.’

Dit jongentje was naar een pretpark geweest en moest zich laten opmeten, voordat hij in de achtbaan mocht. Kleine dingen zijn al snel bijzondere gebeurtenissen voor kinderen. Ze kunnen momenten die voor volwassenen weinig inhoud hebben, zo groot en bijzonder maken, dat er opeens een heel verhaal uit komt.

Wees dan ook duidelijk!
‘Juf? Mag ik je wat vragen?’
‘Even wachten T., ik ben zo klaar’
‘Ja, oké juf! Maar mag dat dan misschien nu?’

Kinderen denken nou eenmaal anders dan volwassenen. En daarom zijn kinderen ook zo bijzonder. Jonge kinderen hebben nog geen tijdsbesef. Wat betekenen de woorden ‘even’ en ‘zo’ eigenlijk? Dat zijn toch ook helemaal geen duidelijke woorden?

Een eigen invulling
Een gesprek tijdens het zelfstandig werken tussen twee kinderen:
‘Wat voor een dag is het vandaag?’  ‘Maandag!’
‘Oké, dan zetten we die bij het eerste plaatje. Vind je dinsdag een leukere dag, of woensdag?’  ‘Dinsdag!’
‘Oké, dan zetten we die bij dit plaatje.’
‘Ja maar vrijdag is ook wel leuk hoor!’
‘Nou dan zetten we die toch bij het andere plaatje?’
‘Ja en zaterdag dan?’ ‘Dan zet jij die toch lekker bij het eerste plaatje?!’

De kinderen kregen hier de opdracht om naar vijf plaatjes te kijken en hierbij dan te bedenken welke dag van de week er bij zou kunnen passen.
Op plaatje 1 stond bijvoorbeeld een gymles en bij plaatje twee een zwemles.
Deze kinderen snapte de opdracht niet helemaal en gaven de opdracht daarom maar een eigen invulling

Wat wil ik nou duidelijk maken met deze blog? Kinderen zijn onvoorspelbaar, creatief en vaak nog grappig ook, dat maakt het onderwijs juist zo leuk! Elke dag is weer anders en je moet altijd weer origineel zijn.

*Met dank aan de lieve kindjes van mijn stageklas (groep 3)*

website Pabo Arnhem