Fleur Polman, derdejaarsstudente Pabo

Vandaag is het 23 april en worden we wakker in het mooie Mugla. In Turkije betekent 23 april een groot feest want dan is het een nationale feestdag. Het is de dag van het kind en dat wordt groots gevierd. We zouden die dag al naar een basisschool gaan en dat kwam natuurlijk mooi uit. De nationale feestdag ging dan ook niet ongemerkt voorbij op deze school. Het was één groot feest en gezelligheid. Alle kinderen waren prachtig gekleed en hadden dansjes ingestudeerd. Toen wij bij de
school kwamen aangelopen was het grote feest al begonnen; op het schoolplein klonk de muziek en waren de kinderen al begonnen met dansen. Alle kinderen hadden met de eigen groep een dans voorbereid om dit spelen voor het publiek, wat zeker uit zo’n 500 mensen bestond. De hele omgeving was erop afgekomen om een kijkje te nemen bij de school. Dit laat nog maar eens zien hoe groot en belangrijk deze ‘’dag van de kinderen” gevonden wordt.

Nadat de dansen voorbij waren kregen we een rondleiding door het gebouw en wat uitleg over hoe
het er aan toe gaat op de school. Deze school had niet lang geleden een enorme update gekregen
door overal smartboarden op te hangen en andere technische apparaten als iPads uit te delen. Dit
werd gesponsord vanuit de overheid om het basisonderwijs te steunen en te helpen ontwikkelen.

Binnen het dorp zelf was ook een leuk festival georganiseerd waar zelfs de burgemeester en iemand vanuit de overheid even langs zou komen. Mij was het helaas niet gelukt om met hen te ontmoeten, maar andere studenten wel. Op het festival zouden we Turkse medestudenten voor het eerst ontmoeten. Bij aankomst werden we allemaal hartelijk begroet met een hapje en een drankje. Ook kregen we allemaal een Atatürk shirt die we aan moesten doen op het festival. Op  het festival waren veel kinderen die bezig waren met allerlei spellen. Zo was er een basketbalspel, levend tafelvoetbal, een schilderactiviteit en nog veel meer. Wij hebben er ook zeker zo een twee uur doorgebracht en aan verschillende spellen meegedaan. Na deze activiteiten zijn we richting het hotel gegaan en hebben we iets gegeten.

Later op de dag kwamen de Turkse studenten, die we vandaag voor het eerst ontmoet hadden, naar ons hotel toe om aan de opdrachten te werken voor de conferentie. Daar hebben anderhalf uur aan gewerkt en toen was onze opdracht goed voorbereid. Na dit alles waren we goed uitgeput en was het tijd om onze bedden weer op te zoeken.