Joyce is derdejaars Pabo Groenewoud Nijmegen

...als je op kamers gaat, wees dan, ondanks de kamernood, een beetje kritisch...

Volgende week ga ik naar Pabo vier, dus ik kan helaas nog maar één jaartje student zijn. Daarentegen kan ik jullie wel helemaal op de hoogte houden over hoe het gaat in dat laatste jaar en in de LIO-stage (Leraar in Opleiding). Ik verwacht de gekste dingen mee te maken en heb er heel veel zin in, want het is al een tijdje geleden dat ik stage heb gehad. Afgelopen half jaar ben ik namelijk voor mijn minor naar het buitenland geweest. Ik kan wel 100 blogs volschrijven over wat ik daar allemaal heb gedaan en heb meegemaakt. 100 blogs lijkt me een beetje veel, maar ik ben zeker van plan jullie een achteraf verslag te schrijven.

Maar niet vandaag.. De afgelopen jaren als student heb ik namelijk flink wat lesjes geleerd. Een paar fouten die ik heb gemaakt in mijn leventje als student, die ik jullie wil laten vermijden. Het begint namelijk allemaal met fantastisch nieuws: ik ga op kamers!! Niet zo’n leuk detail: voor de vierde keer. Wel weer leuk: Ik heb straks een eigen badkamertje en keukentje. Minder leuk: Sjouwen, tillen, hijsen, beuren, dragen en slepen.

Ik geloof dat ik jullie eerst even wat moet uitleggen. Toen ik als lief achttienjarig meisje van een klein kneuterig dorpje naar de grote stad Nijmegen verhuisde, was ik in de wolken. Ik kon in de kamer van mijn nicht wonen, die een half jaar naar het buitenland ging, in het smerigste huis van Nijmegen. Ik dacht: alle studentenhuizen zijn vies, dat is nu eenmaal zo.

En zo ging ik. Eenmaal gesetteld in Nijmegen, bleek dat lang niet alle huizen zo vies waren als ik in eerste instantie dacht. Toen mijn nicht weer terugkwam, moest ik een ander kamertje vinden. Dat lukte, ik vond een heel gezellig huis, veel schoner, maar helaas: slechts negen vierkante meter. Met kamernet weet je dat van te voren natuurlijk, ik heb er zelf op gereageerd, eigen schuld.

Ik kon een keertje doorverhuizen binnen mijn huis naar een hele mooie grote kamer tot het jammerlijke moment geschiedde: een aantal huisgenoten ging weg, de gezelligheid ging ook weg, het huis werd een puinhoop en ik kreeg twee kleine, grijze, ongewenste huisgenootjes erbij. Ik wilde daar weg!!

Gelukkig wist ik dat ik naar het buitenland zou gaan, en dus ook dat ik het huis achter me kon laten. Toen kreeg ik van mijn huisbaas te horen dat ik zelfs ook weg moest, want hij wilde de boel verbouwen. Normaal heel slecht nieuws, maar ik vond het niet erg.

Afgelopen zomer heb ik al mijn spulletjes verhuisd, terug naar mijn ouders. Vlak daarna ben ik naar het buitenland vertrokken, en nu ben ik weer terug. En mag ik weer een nieuw kamertje gaan zoeken. Die heb ik gevonden: een prachtkamer, van de SSHN. Eindelijk een topplekje!

Wat wil ik jullie hierover leren: Als je op kamers gaat, wees dan, ondanks de kamernood, een beetje kritisch. Er zijn superleuke, gezellige, en ook zeker schone huizen te vinden waar je heerlijk je hele studententijd kunt wonen. Ook al begin je vaak in een klein kamertje, op den duur kun je altijd doorschuiven naar grotere kamers. En dan kan je lekker doen wat je zelf wilt, elk moment van de week. Heerlijk met een hoofdletter.