Milou is tweedejaars student Pabo Arnhem

Even voorstellen…
Ik ben Milou van Uitert. Ik ben 19 jaar oud en tweedejaars studente aan de pabo in Arnhem. Vorig jaar was het dan zo ver, na het behalen van mijn vwo-diploma (wat overigens niet helemaal vlekkeloos verlopen is) mocht ik dan eindelijk beginnen aan de pabo!

‘Dat is echt iets voor jou!’
Vanaf het moment dat ik zelf naar school mocht besloot ik dat ik juf wilde worden. Kinderen leren lezen en schrijven, dat was mijn doel. Vreemd genoeg was niemand hier verbaasd over. “Dat is echt iets voor jou!” hoorde ik steeds.

Eindelijk mocht ik beginnen met de pabo. En daar sta je dan, in je eentje  aan de rand van een zwembad. Klaar voor de introductieweek en wachtend op je nieuwe klasgenoten. Een week, zo bleek, vol geknutsel, kinderliedjes en spelletjes. Een goed begin van mijn pabocarrière. Zo goed zelfs dat ik dit jaar mee ben geweest als mentor (ook een beetje voor de studiepunten hoor) en van plan ben om volgend jaar weer mee te gaan.

Het eerste jaar op de pabo
“Al het begin is moeilijk”,  zei mijn opa altijd. Dit bleek ook op de pabo het geval. De eerste maanden werden we overspoeld met informatie; dpf, slb, wab, competenties en reflecteren. Woorden waar ik voorheen het bestaan niet van wist, maar allemaal nodig om uiteindelijk een goede leerkracht te kunnen worden. Maar gelukkig hoef je in het eerste jaar je P (propedeuse) nog niet te halen. Dat kan ook best in het tweede jaar als je dat beter uitkomt. Na deze overvloed aan informatie begint de stage!

De stage
Voor mij betekende dat een half jaar groep 2.  Niet de groep die ik zelf gekozen zou hebben. Kleuters kunnen alleen maar spelen en in hun broek plassen dacht ik altijd. Tijdens mijn stage bleek dit niet helemaal waar te zijn. Kleuters kunnen meer dan dat en ik heb geen broekplasser gehad. Ik heb het er ontzettend naar mijn zin gehad. Al hoef ik later als ik groot ben geen kleuterklas. Na groep 2 volgde groep 7. Twee totaal verschillende leeftijden, maar ook twee totaal verschillende klassen, mentoren en scholen. Maar allebei erg leuk.

Het tweede jaar
Als je dan je assessments overleefd hebt en je genoeg studiepunten gehaald hebt, volgt het tweede jaar. Na een jaar pabo dacht ik dat ik inmiddels wel wist wat er van mij verwacht zou worden. Maar helaas…..ook dit jaar werden we de eerste maanden weer overladen met informatie. Met de invoering van ‘HAN-Scholar’ (digitale leer-/werkomgeving) veranderen er een hoop dingen, van alle lessen is er wel iets terug te vinden op Scholar. Erg gemakkelijk als je een keer ziek geweest bent. Het is nog even wennen, maar straks kan ook ik vast niet meer zonder Scholar, lang leven het digitale tijdperk!

Tot slot
De pabo is de ideale manier om de rest van je werkende leven nog te knutselen, te zingen, te dansen, schoolreisjes te maken en o ja om les te geven! Wie wil dat nou niet?!

Milou

Meer informatie over Pabo Arnhem