Moniek is remedial teacher en opleider op een basisschool

Eerste schooldag
Wimpie heeft een groeistoornis en komt uit een zogenaamd “multiproblem”- gezin. 4 jaar is hij als hij naar de kleutergroep komt; nog nooit is hij zo lang van huis geweest, nog nooit naar een peuterspeelzaal en ook nog nooit zo lang zonder moeder. Met een oorbelletje in zijn oor, een snotneus en een beetje stinkend komt hij de eerste dag de kleuterklas binnen. Moeder moet huilen, Wimpie ook. Veel liever zat hij weer bij mama op schoot, zoals hij veel van zijn uren doorbracht. En nu; op een stoeltje zitten, knippen, plakken, gedoe met kralenplanken. Wimpie ruikt aan de “plakstift”, en likt er zelfs eventjes aan… Zoveel nieuws op een dag… Als hij moet plassen, mag hij niet eens “ik mot pissen”, zeggen van juf.

Beredeneerd aanbod
Veel te kort blijft Wimpie bij ons op school, toch leert hij veel van de juf, die nog ruim 30 andere kleuters een “beredeneerd aanbod” moet geven op zo’n dag. Na een week kan Wimpie op een stoeltje zitten, knippen, plakken en praten in een zin. Het duurt wat langer, maar als hij mot pissen zegt hij: “Juf ik mot plassen” en pakt hij zelf de kralenketting, zodat juf weet dat hij op de wc zit. Door de simpele principes “voordoen, samen doen en nadoen” en een eindeloos geduld van de juf leert Wimpie zich te redden in de kleuterklas.

Contact met ouders
Met moeder heeft juf een zorgvuldig contact opgebouwd; elke dag komt ze wel een praatje maken met juf. “Als je iets van me mot weten ken je het ook aan mij vragen, hoor!” geeft ze te kennen wanneer juf de verzorging van Wimpie via de hulpverlener bespreekbaar probeert te maken. En zo gebeurt het; Wimpie komt op tijd en is schoon en verzorgd door zijn eigen moeder.

Ondertussen houden vele hulpverleners zich bezig met dit gezin. Vaak kennen ze het gezin slechts op papier… Ellenlang wordt er gepraat en uiteindelijk beslist…

Laatste schooldag
Als het gezin van Wimpie in verband met “overlast in de wijk” verplicht moet verhuizen, staat moeder huilend aan het hek van de school en zegt snikkend bij het afscheid in onvervalst plat “Ernhems”: “O, maar juffrouw, hij het het hier zo fijn op school!”