Mirna is derdejaars student Pabo Groenewoud Nijmegen

Het komt nu allemaal erg dichtbij. Straks zit ik in Farmville, Virginia, U.S.A.
Maar hoe snel het ook is, ik ben nog erg met mijn gedachten hier bezig.

“Ja, dat is zeker een procesje”
Vorige week had ik mijn eindgesprek op mijn stage op basisschool Dukendonck in Nijmegen in groep 1/2. Ik heb een erg leuke stagetijd gehad. Natuurlijk had ik de meest leuke klas die je hebben kunt. Van alle kinderen heb ik genoten! Bedankt basisschool ‘De Dukendonck’ voor deze geweldige stage.

Tijdens mijn eindgesprek ga je kijken naar je sterke kanten en je leerpunten. Hiervoor maak je van te voren een eindverslag. Maar toch blijft het makkelijker om je negatieve kanten te belichten dan je positieve kanten. Dit was dan ook weer een leerpunt: Laat ook de punten zien die je wel kunt! Tja… Blijft lastig…

Een nieuwjaarskaart! 🙂
Maandagochtend kwam N. de klas in, ietwat te laat, maar dat leek na de vakantie een normale zaak. Om 8.45 toen de school begon miste we nog acht van de 22 kinderen. Het blijft lastig, vroeg opstaan en weer in het ritme komen na twee weken. N. kwam een beetje giechelend geheimzinnig binnen, zoals alleen hij dat kan (Lees: heerlijke pretoogjes, een beetje toegeknepen, hand voor de mond en fluisterend van alles zeggen, maar niets kunnen verstaan). Hij had een verrassing voor mijn mentor Boukje.

’s Middags kwam hij met de verrassing. Hij had zelf een nieuwjaarskaart gemaakt met een rode roos. Mijn mentor was er natuurlijk erg blij mee. Tijdens de werkles realiseerde N. zich ineens dat hij iets voor mij vergeten was. Dus kwam hij naar mij toe en zei: ‘Volgende week woensdag ga ik er een voor jou maken!’. Toen moest ik hem helaas vertellen dat ik dan niet meer stage loop bij hun in de klas en dat dinsdag mijn laatste dag is. Hij keek ineens erg sip. Tot hij ineens weer begon te lachen (ja, van de ene emotie naar de ander), ‘Oooh, dan maak ik er één voor volgende week dinsdag!’

Och, wat realiseer je je dan ineens: Misschien ga ik die kinderen wel net zo erg missen als mijn familie en vrienden in het buitenland!

Haat aan DPF-fase
Oké, de tekst van dit kopje klinkt wel heel negatief. Maar deze fase zit er nou eenmaal tussen. Op een gegeven moment ben je zo veel bezig met je digitaal portfolio dat je je op een gegeven moment afvraagt: Houdt dit nog op?!
Deze fase heb ik gehad. Ik had van ’s ochtend 11.00 uur tot ’s avonds 23.00 uur aan school gewerkt. En wat ben je opgeschoten? Ja, veel, maar je moet nog véél meer!
Ik zit nog wel een beetje in deze fase, want ik ben nu een blog aan het schrijven terwijl ik aan mijn beroepstaak Begeleiden van leerprocessen moet gaan beginnen.

U.S.A. here I come!
Gisteren heb ik écht het allerlaatste geregeld voor Amerika. Ik heb voor de vakantie te horen gekregen dat ik stage mag gaan lopen op Prince Edward County public schools. Hiervoor moest ik wel een Background Check laten doen. Ik word nu gecontroleerd of ik iets in de prostitutie heb gedaan (laat me niet lachen, ik?!) of ik een aanslag heb gepleegd (ik kan niet eens liegen!) en of ik wel een opgepakt ben (tja, need I say more?). Maar dat is nu geregeld. Ook zijn de laatste formulieren verzameld. Het is nu een kwestie van zo veel mogelijk voor school afronden en de koffer inpakken. Het is zo’n raar idee!

*snik* :'(
De tijd van afscheidsfeestjes, afscheidsetentjes en huilmomenten zijn gekomen. Twee weken terug op maandag was er een aangebroken. Het afscheidsfeestje van Sanne en Judith die morgen naar Belfast vertrekken. Na gezellig wat gegeten te hebben in het restaurant ‘De Muis’ in Nijmegen, gingen we wat drinken bij Moenen. We zaten boven. Er was alleen nog een ander stelletje aanwezig.
Toen het afscheid was gekomen had de een al de tranen in de ogen staan. Toen kwam de ander en de volgende. Tot Judith begon te huilen en er ineens negen meiden stonden te huilen! Het was een erg bijzonder kippenvel moment. Nog steeds denk ik: Wat zou dat stelletje gedacht hebben?! Mochten jullie dit lezen… Wat dachten jullie?!

Afgelopen donderdag is mijn feestje aan de beurt geweest! Gezellig wat drinken met vrienden. Zaterdag het feestje voor familie geweest, gelijk met de 60-jarige verjaardag van mijn vader. Deze week nog een borrel en een laatste keer stappen in Nijmegen en tot slot een lunch. Dan komt het pas echt dichtbij! Oh, mijn zenuwen zijn zowat niet meer te houden!

De volgende keer schrijf ik mijn bericht vanuit mijn kamer op the Longwood University in Virginia! Tot dan!

Wil je mijn reisverhalen volgen? Kijk op http://mirnainamerika.waarbenjij.nu

Mirna

Meer informatie over Pabo Groenewoud Nijmegen