Philip Sijberts (23), derdejaars student lerarenopleiding aardrijkskunde.

Ik heb ervoor gekozen om de vluchtelingenvariant van de minor Onderwijs in Internationaal Perspectief te doen. Het idee om op reis te gaan leek mij leuk. Daarnaast wilde ik meer te weten komen over de vluchtelingen (en arbeidsmigranten) waar ik tijdens mijn bijbaan in het distributiecentrum van Jan Linders mee samenwerk. Verder had ik tijd nodig om een aantal leertaken in te halen of te verbeteren. Deze drie redenen maakten de minor ideaal voor mij!

Ik heb twee dagen per week stage gelopen op de internationale schakelklas (ISK) van het ROC de Leijgraaf in Uden. De sfeer op een ISK is anders dan op een middelbare school. De leerlingen komen uit alle hoeken van de wereld, waaronder Syrië, Eritrea, Polen, Spanje en Vietnam. Sommigen zijn gevlucht voor oorlog of geweld, terwijl anderen hiernaartoe zijn gekomen omdat hun ouders in Nederland werken. Ze zijn allemaal erg gemotiveerd om Nederlands te leren. Dit maakt de sfeer in de klassen erg relaxt. De ISK in Uden heeft drie klassen, daardoor kent iedereen elkaar goed. Je krijgt er de tijd om iedere leerling te leren kennen. De leerlingen zijn je erg dankbaar.

De docenten zijn flexibel en nemen graag stagiairs aan. Zo had ik samen met mijn medestudent Sam een kennismakingsgesprek en werden tijdens dat gesprek meteen onze stagecontracten getekend. Op de ISK krijgen leerlingen drie lessen van anderhalf uur. De docenten laten je zelf kiezen wat je in deze lessen wilt doen. Wij gaven telkens anderhalf uur per week les, soms meer. In de overige uren hielpen we de leerlingen met het maken van opdrachten, presentaties en spreekoefeningen, maar ook met het versturen van mails of met het inschrijven voor een vervolgopleiding.

Op vrijdag kwamen we met alle studenten van de vluchtelingenvariant van de minor bij elkaar op de HAN om plannen te bespreken of om organisaties die met vluchtelingen werken te bezoeken. Zo zijn we bijvoorbeeld naar het AZC in Grave, Sociom in Cuijk en de IND in Den Bosch geweest als gezamenlijk onderzoek.

Tussen de stage door ben ik naar Nepal gegaan om onderzoek te doen naar Tibetaanse vluchtelingen. Ik ben daar een maand geweest en heb daar een hoop meegemaakt. Zo heb ik een buurt waar veel Tibetanen wonen bezocht in  Kathmandu, ook wel Dhulomandu genoemd (=stofstad) en ben ik naar drie vluchtelingenkampen geweest in Pokhara. Ik heb de mensen daar geïnterviewd over het leven in Nepal als Tibetaan en ben ik erachter gekomen dat het onderwerp nog gevoeliger ligt dan ik van tevoren had verwacht. Het gaat onder andere om spionage. Daarover zeg ik dus niets in deze blog. Verder heb ik een vijf dagen lesgegeven op de CBIA school in Kathmandu aan vrolijke Nepalese pubers. Ook heb ik een aantal woordjes Nepalees en Tibetaans geleerd, bijvoorbeeld: “Mero naam Philip ho. Ani Tapaaiko? (Nepalees)” of “Tashi Dele’ (Tibetaans)”. Ik heb een hele hoop nieuwe mensen leren kennen uit verschillende landen. Bij mijn gastgezinnen en in de restaurants heb ik heerlijk gegeten (dal bhat, momo’s, chowmein etc.). Ik wil later absoluut een keer terug.